Πολλοί
με ρωτούν όταν έμαθαν ότι θα κατέβω υποψήφια στις βουλευτικές εκλογές γιατί το
κάνω. Ένας άνθρωπος του πολιτισμού, συγγραφέας, τι δουλειά έχει με τις εκλογές.
Το σκέφτηκα κι εγώ είναι η αλήθεια. Αλλά η φωνή της συνείδησής μου με έσπρωξε
να το κάνω. Ξέρετε ένας συγγραφέας όταν φτιάχνει τους ήρωές του για ένα βιβλίο
ή για ένα θεατρικό έργο επικεντρώνεται στον πόνο του ανθρώπου και
ευαισθητοποιείται ακόμη περισσότερο. Έτσι κι εγώ σαν συγγραφέας αλλά και σαν
άνθρωπος είμαι ευαισθητοποιημένη στον πόνο του συνανθρώπου μου. Και σήμερα
αυτός ο πόνος είναι μεγάλος. Δεν μιλάμε πλέον για καλυτέρευση της ζωής μας ή
για καλύτερη ποιότητα ζωής με λάιφ στάιλ. Μιλάμε για την ίδια τη ζωή. Για την
επιβίωσή μας ως χώρα και ως άνθρωποι.
Συνηθίσαμε
τον τελευταίο καιρό να ακούμε συνέχεια για ποσοστά στο χρηματιστήριο και
αριθμούς. Μας έχουν μπλέξει με αριθμούς. Και πουθενά δεν ακούμε για τον ίδιο
τον άνθρωπο. Αλλά ο άνθρωπος δεν είναι ένας αριθμός, ούτε ένα ποσοστό στο
χρηματιστήριο. Και δεν πρέπει να τον αναγκάσουμε να νιώσει αριθμός. Αυτό είναι
επικίνδυνο. Γιατί έτσι και ο ίδιος μπορεί να ξεχάσει ότι είναι άνθρωπος. Και να
βρεθούμε μπροστά σε ανεξέλεγκτα γεγονότα.
Η
κρίση που περνά η χώρα μας αλλά και η Ευρώπη γενικότερα, δεν είναι απλώς
οικονομική. Όσα δάνεια και να πάρουμε δεν θα λύσουμε το πρόβλημα αν
ακολουθήσουμε τις ίδιες επιλογές που κάνουμε σήμερα. Και αν λυθεί προσωρινά θα
ξαναφουντώσει γρήγορα. Αυτό έχω καταλάβει εγώ. Γιατί το πρόβλημα είναι ότι
αποζητώντας όλο και περισσότερο το κέρδος ξεχάσαμε τον άνθρωπο. Αυτόν πρέπει να
ξαναθυμηθούμε. Τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.
Βλέπουμε
γύρω μας απαράδεκτα και θλιβερά γεγονότα. Πείνα, αυτοκτονίες –πού; Στην Ελλάδα
του ήλιου και της θάλασσας, βλέπουμε την απόγνωση στα πρόσωπα των ανθρώπων της
γειτονιάς μας. Δεν κατοικούν σε άλλη περιοχή, μένουν δίπλα μας. Και μεις μιλάμε
για το χρηματιστήριο και τις αγορές. Ενώ χρειάζεται αλληλεγγύη. Μιλάμε βέβαια
και για ανάπτυξη.
Που
τη συνδέουμε αυτομάτως με κερδοφορία. Αλλά την ανάπτυξη πρέπει να τη δούμε
πλέον κι αυτή με γνώμονα τον άνθρωπο.
Γι’
αυτό πιστεύω στη Δημοκρατική Αριστερά. Γιατί στο κέντρο του προγράμματος που
έχει προτείνει είναι ο άνθρωπος. Μας ενδιαφέρει πρώτα ο άνθρωπος και θέτουμε
τις τράπεζες και τις αγορές στην υπηρεσία του ανθρώπου και όχι το αντίθετο.
Και
θα ήθελα να προσθέσω ότι προσωπικά με ενδιαφέρει ο πολιτισμός στην πολιτική. Η
Ελλάδα είναι ταυτισμένη με τον πολιτισμό και τώρα τον έχουμε ξεχάσει.
Πολιτισμός είναι η αλληλεγγύη, πολιτισμός είναι η ειλικρίνεια, πολιτισμός είναι
η εντιμότητα, η συνέπεια. Γι αυτό πρέπει σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή της χώρας να
εμπιστευτούμε τη Δημοκρατική Αριστερά.
Για
να κρατήσουμε την Ελλάδα ζωντανή χρειάζεται θέληση και πρόγραμμα. Και φυσικά
δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τα 2 μεγάλα κόμματα που έφεραν τη χώρα σ’ αυτήν
την κρίση. Το λέμε και το ξαναλέμε. Η πολιτική τους δεν μπορεί να είναι
διαφορετική γιατί είναι τα ίδια πρόσωπα όσο και αν φωνάζουν ότι έκαναν λάθη και
ζητούν συγνώμη. Οι όροι που έχουν υπογράψει είναι καταστροφικοί και ο τρόπος
που χειρίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια την εξουσία με το σαράκι της ελληνικής
πολιτικής ζωής που είναι οι πελατειακές σχέσεις, μας οδήγησαν εδώ που είμαστε.
Η
περιοχή η δική μας της Αττικής είναι υποβαθμισμένη. Το γνωρίζουμε όλοι. Κανείς
ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε στα σοβαρά για τα προβλήματα ενός εκατομμυρίου ανθρώπων
που ζουν εδώ χωρίς ένα νοσοκομείο, χωρίς καν αποχέτευση, χωρίς συγκοινωνίες, με
το πρόβλημα της καταστροφής του περιβάλλοντος να μας πνίγει. Και με την
εγκληματικότητα που αυξάνεται συνεχώς. Με την υποβάθμιση του τρόπου ζωής μας
και των παιδιών μας. Ζητάμε δουλειά και πολιτισμό για την περιοχή μας. Δουλειά
για να μπορέσουμε να ζήσουμε και εκδηλώσεις πολιτισμού για να ταϊσουμε το
πνεύμα μας, γιατί ο πολιτισμός ανοίγει το μυαλό, δημιουργεί κριτική σκέψη. Κι
αυτό είναι που φοβούνται, μη ξυπνήσουμε και καταλάβουμε το παιχνίδι τους. Αλλά
ο φόβος είναι επικίνδυνο παιχνίδι, οδηγεί στα άκρα και πρέπει να το προσέξουμε.
Αν δεν θέλουμε να οδηγηθούμε στο χάος. Εμείς λέμε ναι στην Ευρώπη γιατί
χρειαζόμαστε συμμάχους. Και λέμε όχι στους όρους του μνημονίου ζητώντας νέα
διαπραγμάτευση. Με ανθρώπινους όρους, για να μείνουμε ζωντανοί.
Και
θέλω να πω και κάτι ακόμη. Κατεβαίνω στις εκλογές με την αγωνία στην καρδιά μου
ως μητέρα που έχοντας ένα παιδί στην εφηβεία δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι σ’
αυτή τη χώρα έτσι όπως είναι τα πράγματα θα μπορέσει να επιβιώσει.
Γι
αυτό κατεβαίνω στις εκλογές με τη Δημοκρατική Αριστερά. Γιατί έχει τη βούληση
και το πρόγραμμα να ξαναστήσει τη χώρα και τους ανθρώπους στα πόδια τους. Με
σωστές επιλογές και σωστές συνεργασίες. Προχωράμε με πρόγραμμα και δύναμη για
την οικονομία ζωντανή. Για την κοινωνία όρθια. Για την Ελλάδα ζωντανή.
Η
Δημοκρατική Αριστερά είναι η δύναμη που μπορεί. Ας την εμπιστευτούμε.
