Το γραψιμο ειναι η καλυτερη μορφη επικοινωνιας μετα τον ερωτα

σκεψεις, συνεντευξεις και κειμενα

Tuesday, November 13, 2007

ΚΛΕΙΣΤΟΝ

Φεύγω…

Στην αρχή ήταν μονάχα μια αίσθηση.

Σαν μια παρουσία που χωρίς να τη βλέπεις πλανιέται στο χώρο.

Κοιτάζεις πίσω σου. Κανείς. Ωστόσο η αίσθηση παραμένει.

Σε λίγο μια ανάσα ταράζει τη σιωπή.

Ρωτάς: Ποιος είναι; Δεν αποκρίνεται κανείς.

Βαδίζεις τυφλά, με τα χέρια μπροστά τεντωμένα απ’ το φόβο μην ακουμπήσεις, μη σκοντάψεις, μη σ’ αγγίξει και τρομάξεις. Ύστερα έρχεται ο ήχος. Ολόγυρα μια μακρινή μουσική, ή είναι ψιθυριστές κραυγές που εκλιπαρούν για βοήθεια;

Στην άκρη του χάους μια σκάλα. Ν’ ανέβεις; Όχι. Οδηγεί χαμηλά. Οι ψίθυροι δυναμώνουν. Τώρα κάνει μπάσιμο η μουσική. Κιθάρες! Ακουστικές και ηλεκτρικές. Τώρα ξεπετάγονται μπάσα και ντραμς που σε ξετρελαίνουν. Διστάζεις. Δειλιάζεις Φοβάσαι; Δεν θέλω να βλέπω. Δεν θέλω να δω. Και δεν μπορώ να σταματήσω.

Στο βάθος διακρίνω κάτι που γυαλίζει. Φωτεινά σημάδια. Τα μάτια του. Με καρφώνει και παραλύω. Τώρα πια δεν βαδίζω. Μια δύναμη με σέρνει κοντά του. Κλείνω τα μάτια να μη βλέπω. Και βλέπω πιο καθαρά. Σφαλίζω τ’ αυτιά να μην ακούω τη μουσική απ’ τις λιγωμένες κιθάρες. Και τις ακούω μέσα μου. Ήχοι και φωνές. Ήχοι και φωνές και φώτα-βλέμματα. Αρχίζουν να ξεχωρίζουν.

Τώρα η αίσθηση σε αγκαλιάζει.

Νιώθεις τα χέρια δυνατά να σε σφίγγουν. Κολλάνε τα σώματα και καίγονται απ’ την υφέρπουσα τόσον καιρό λαχτάρα να ενωθούν.

Έχει καθάρια μπλε μάτια. Μια κουρασμένη φωνή. Έρωτα και πυρετό.

Θέλει να υπάρξει ξανά. Αυτό θέλει. Μου κάνει τον ερωτευμένο και με εκλιπαρεί.

Ξανά ερωτευμένη λοιπόν;

Φεύγω…

Ενδίδω στην αποπλάνηση. Δεν έχω τη δύναμη να τον αρνηθώ. Με θέλει όλη δική του. Βουτάω μαζί του στο χάος. Κι ό,τι γίνει.

Μπορεί που και που να γράφω κάποιο νέο του. Αν καταφέρνω να ξεκλέβω χρόνο.

Αυτό που καλούμαι να κάνω ξεκίνησε από αυτό εδώ το μπλογκ, περπάτησε για λίγο μαζί του και τώρα ζητά αποκλειστικότητα. Για πόσο; Δεν ξέρω να πω.


Σας ευχαριστώ από καρδιάς φίλοι μου

Nuwanda, Composition Doll, Μαμαλούκα, Σταυρούλα,
Αναγνώστρια, Reader, Sfrang, Παργινέ, Μάνο Κοντολέων, Βασίλη Ρούβαλη,
Χρήστο Φασούλα, Γιώργο Γλυκοφρύδη, Εαρινή Συμφωνία, Μπάμπη, Ioeu, Ariel
Πατριάρχη, Κatoikidio, librofilo, Alef, Sergio, simon says, ανάσα ελπίδας, ange-ta, αθεόφοβο, pellegrina, pirgari, advocatus diaboli, so far, 2σΧ2, πιτσιρίκο, σπύρο σεραφείμ, industrialdaisies, lena manta, νίκο διακογιάννη, the therapist, anastassios, basileios, weaver, τάκη τσαντίλα, yiorgo και όσους μπορεί να μου διέφυγαν τώρα αλλά υπάρχουν στην καρδιά μου

για την αγάπη σας, τις ευχές σας, τα καλά σας λόγια, τα σχόλια και την συντροφιά που πάντα είχα και θα έχω ανάγκη.

19 comments:

ΠΡΕΖΑ TV said...

Κοιτα να δεις τι κανουν αυτοι οι ερωτες...
Καλο ταξιδι λοιπον με τη νεα σου αγαπη και καλα να περνας!!!

reader's-diggest said...

Τέλος δεν είναι πάντοτε η αρχή για κάτι καινούργιο; Εσύ αποφάσισες να ’’εκτεθείς’’, δική σου και η απόφαση για το τέλος αν και κάπου εδώ όπως λες θα γυρνάς σαν το φίδι που προσπαθεί να φάει την ουρά του. Να σε χάσουμε αποκλείεται αφού υπάρχουν τα βιβλία σου (τα πρώην και τα επόμενα) αλλά γιατί δεν το βλέπω ως τέλος; Για μένα όλη αυτή η περιπέτεια ήταν μια ευκαιρία να σε ’’δω’’ σε πρώτο πλάνο και όχι σε δεύτερο πίσω από τα βιβλία σου. Και το καταχάρηκα όπως μάλλον το χάρηκες και συ αν κρίνω από τη μεγάλη λίστα ευχαριστιών...Keep walking and reading lady!

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

πρέζα tv
Σ' ευχαριστώ. Δεν περνάει όμως πάντα καλά κανείς μ' αυτές τις αγάπες. Κι ίσως οι αγάπες δεν μας κάνουν να περνάμε καλά. Ποτέ δεν ήμουν καλά όντας ερωτευμένη. Αλλά και ποιός μπορεί χωρίς έρωτα;

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

reader
Κι εσύ κι εγώ κάπου εδώ γύρω τριγυρνάμε. Προς το παρόν. Ή και για πολύ περισσότερο. Δεν ξέρω. Θα εξαρτηθεί από πολλά. Και φυσικά χάρηκα την επαφή μας. Που είχε μεγάλες εξάρσεις. Τόσο που μπορεί να μιλάει κανείς ακόμη και για... αναμνήσεις! So long, my friend.

mamaloukas said...

Καλή συνέχεια, η σκέψη μου μαζί σου.

Χρήστος Φασούλας said...

Λεία μου, δεν πρόκειται να πας πουθενά. Ρδώ θα 'σαι για πάντα...
:)

ange-ta said...

Να σκεφτώ, ότι ένα καινούργιο βιβλίο θα δει το φώς;
Ναί;
Σίγουρα, θα θέλει άγρια αποκλειστικότητα, αλλά την αξίζει.
Εμείς θα παρηγορηθούμε, γιατί θα περιμένουμε να σε διαβάσουμε, κάπως διαφορετικά, απο όσο και όπως σε διαβάζουμε εδώ.
καλό γράψιμο γλυκειά μου και αν είναι έρωτας, ακόμα καλύτερα.
Οτι και να είναι, η σκέψη μου θα είναι πάντα μαζί σου.
Και σε κάποια άνοιξη, θα ανταμώσουμε στα σίγουρα.
την αγάπη μου!!!!

ange-ta said...

@ reader's-diggest,

σου έχω στείλει 10δες μέιλ, όλα γυρίζουν πίσω, κρίμα κρίμα!

Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά εμένα μου λείπεις σφόδρα!

Anonymous said...

κακως που κλεινεις... καλη επανοδο.

Anonymous said...

Καλή συνέχεια Λεία μου σε ότι κι αν κάνεις.. Πάντα γερή και δημιουργική με τις ανάσες σου βαθιές και διάφανες.. Την εκτίμηση μου και την αγάπη μου..

Ελπίδα said...

Λεία μου, να είσαι καλά και καλές εμπνεύσεις! Όσο για τα μπλογκ, εδώ γύρω θα γυρνάμε, στον τόπο του εγκλήματος! Δικά μας τα κλειδιά, όποτε θέλουμε ανοίγουμε και μπαίνουμε. Δες το σαν εξοχικό. Εγώ έτσι το είδα. Δεν κόβεται μαχαίρι, όσο και να το θέλεις!

Δεν βλέπεις τον ρίντερ;Απών, αλλά, ΠΑΡΩΝ!
Που είσαι (ρε) ρίντερ; Τα' μαθες τα νέα; Το βιβλίο μου δεν θα πολτοποιηθεί!
Που είσαι ντε; Εμένα με ξέχασες τελείως!

Λεία μου αγαπημένη, έχω περάσει πολλές φορές αυτή τη φάση. Λίγοι μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει "εκτίθεσαι" στο μπλογκ με το όνομά σου και τα στοιχεία σου.
Σκέψου εμένα που ζω σε επαρχία και ο κύκλος είναι κλειστός. Μεγάλο το πρόβλημα, ωστόσο, συχνά λέω στον εαυτό μου: "δική μου η ανάγκη" κι όταν γίνεται μεγάλη, δε θα με εμποδίσει κανένας να το χαρώ.
Φιλάκια κορίτσι μου και να το ανοίγεις και να γράφεις, όποτε σου κάνει κέφι!
Εγώ όταν μπορώ θα έρχομαι και θα χαίρομαι να μαθαίνω νέα σου και να διαβάζω τις σκέψεις σου.
Φιλικότατα
Κατερίνα

reader's-diggest said...

@agneta
Συγνώμη για την κατάχρηση του χώρου (είμαι βέβαιος ότι η Λεία δεν θα θυμώσει μαζί μου)...Παίρνω ουκ ολίγα μέιλ απορώ πως δεν φτάνουν τα δικά σου. Τσέκαρε πάλι τη διεύθυνση από το (πρώην) μπλογκ μου.

scalidi said...

την προηγούμενη φορά που μπήκα να σε "αποχαιρετήσω", ο μπλόγκερ μου κατάπιε το μήνυμα, σήμερα επιμένω...

ελπίζω να είσαι καλά, να γράφεις εκείνα τα βιβλία που μας κόβουν την ανάσα και μπορούν να στοιχειώσουν τις αναγνωστικές μέρες και νύχτες μας

την αγάπη μου σου στέλνω

ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ said...

Να τι κοινό υπάρχει ανάμεσα σ' έναν έρωτα και στην γέννηση ενός βιβλίου. Μόλις το διάβασα! Ότι κι αν είναι (εγώ νομίζω οτι είναι βιβλίο)....καλοτάξιδο!

ange-ta said...

@ reader's-diggest,
θα ξανακάνω μια προσπάθεια, αλλά εσύ έχεις το κανονικό μου μέϊλ, αν δεν φτάσει τίποτα στην επόμενη ημέρα.. πλιζ, σεντ μι α μεσαζτάκι.
Ναι και γω πιστεύω, ότι η Λεία, δεν θα θυμώσει.

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

Δημήτρη Μαμαλούκα κι εγώ σε έχω πολλές φορές στο μυαλό μου. Να είσαι καλά.
Χρήστο Φασούλα ναι σίγουρα δεν έχω πάει πουθενά, απλώς νομίζω ότι λείπω.
ange-ta μου όπως και να 'χει η αποκλειστικότητα είναι άγριο πράγμα.
basileios πάλι με χρόνια με καιρούς..
Τάκη Τσαντίλα και τη δική μου αγάπη.
ανάσα ελπίδας σ' ευχαριστώ. Ποτέ μου δεν φοβήθηκα να εκτεθώ ωστόσο. Στις εκθέσεις είμαι καλή...
Σκαλιδάκι είσαι πάντα πολύ τρυφερή και γλυκιά.
lena manta χωρίς έρωτα καλή μου δεν γεννιέται τίποτα. Ποτέ δεν μπόρεσα να γράψω κάτι αν δεν ήμουν ερωτευμένη με τον ήρωά μου ή... την ηρωίδα. Ακόμη δεν έχει αρχίσει ωστόσο το ταξίδι.

Φιλιά σε όλους.
Και σαφώς επιτρέπω τα πάντα reader και ange-ta.

industrialdaisies said...

Αχ, Λεία, τόσο καιρό είχα να περάσω λόγω τρομερού πηξίματος και ήρθα για να ανακαλύψω ότι αποχωρείς. Αλλά επειδή λατρεύω το πάθος (πωπω, τι έκφραση έφτιαξα η κακούργα;) εύχομαι να είναι όσο πιο δυνατά και αποκαλυπτικά γίνεται από εδώ και πέρα. Να είσαι καλά Λεία και σίγουρα δεν χανόμαστε. :)

Stratos Fountoulis said...

θέλω να πιστεύω ότι θα ξανάρθεις.

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

industrial daisies
stratos foundoulis
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη και το ενδιαφέρον. Έχετε την αγάπη μου και σίγουρα δεν θα χαθούμε. Με την πρώτη ευκαιρία που θα βρω ίσως κάτι να σκαρώσω. Αλλά ακόμη είμαι υπό την επήρεια του... πάθους, που λέει και το κορίτσι.