Το γραψιμο ειναι η καλυτερη μορφη επικοινωνιας μετα τον ερωτα

σκεψεις, συνεντευξεις και κειμενα

Wednesday, July 05, 2006

"Γυναίκα με σκύλο"

Ο Λούσιεν Φρόυντ (εγγονός του πατέρα της ψυχανάλυσης) απεικονίζει στα έργα του τη γυμνή πραγματικότητα! Είναι ένα από τα στοιχεία του που με γοητεύει. Έτσι όπως βλέπεις τη γυναίκα με το υπέροχο στήθος, που θυμίζει σκηνή μετά τον θηλασμό, και συγχρόνως αντί να κοιμάται στην αγκαλιά της ένα παιδί, γαληνεύει ένας σκύλος, το μυαλό σου κάνει άθελά του συνειρμούς. Άραγε αυτό να θέλει να πει ο ζωγράφος; 'Η στο δικό μου μόνο το μυαλό ανάβουν τέτοιες πυρκαγιές;
"Μόνη και στην καρδιά της τόσο πλήθος
Και στην καρδιά της τόσος πόνος
Και τόσος πόνος στάλα στάλα μόνος"
αν θυμάμαι καλά απ' έξω τα λόγια του ποιητή.

6 comments:

george.pirgaris said...

Eίναι αλήθεια οτι το μυαλό παίζει κοιτώντας αυτόν τον πίνακα.
Ο ζωγράφος έχει αφήσει τον πίνακα σε ενα σημείο, ωστε όλοι οι συνειρμοί να είναι δεκτοί. Σε ένα σημείο που μπορεί να αρχίζουν όλα. Η να τελειώνουν...
Ωραίος πίνακας πάντως.

dianathenes said...

Ειλικρινά δε ξέρω.
Αν μπορούμε να δεχτούμε έστω και μυθιστορηματικά, μια λύκαινα να θηλάζει ένα μωρό, γιατί να μην ισχύει σα σύλληψη ζωγραφική και αυτός ο πίνακας;

Παντού πτυχές. Και στο φόρεμα της γυναίκας και στο φόντο και στο μυαλό μας όταν δουλεύουν τα αρχέτυπα.

Μου έκανε εντύπωση ο φωτισμός στο τελείωμα του στήθους, στο δέρμα του σκύλου και του πέλματος του ποδιού που η γυναίκα έχει λυγίσει, σχηματίζοντας ένα είδος φωλιάς για το σκύλο. ΄

Οταν κλαίνε τα ένστικτα, όλες οι υιοθεσίες είναι δυνατές.

Τόση λύπη στο πρόσωπο. Τόση γαλήνη στο ζωντανό αφου δεν βρέθηκε άλλο.

Unknown said...

Ούτε εγώ ξέρω αλλά μ΄ αρέσει. Μάλλον γιατί μου θυμίζει Χόπερ (που κάποτε μου κόλλησε και δεν λέει να ξεκολλήσει).
Πάντως αυτό αριστερά της για ανοιχτή πόρτα ή παράθυρο το βλέπω. Δεν ξέρω αν είναι γι' αυτό που θα έρθει ή γι' αυτό που έφυγε ή κάποιο είδος διαφυγής. Ο σκύλος όμως αλλά και το χέρι της μου λέει ότι γυναίκα δεν έχει πάψει να πιστεύει σ' αυτό το "κάτι" της με την καρδιά της αλλά και με το κορμί της. Ολόκληρη. Και περιμένει... μάλλον.
Αυτά. Δεν είναι πολλά αλλα...
Καλησπέρα
:Ο)

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

pirgaris
Αυτή ίσως είναι η μεγαλύτερη ομορφιά της αληθινής ζωής. Ότι αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

dianathens
Έχετε μια υπέροχη φράση στο κείμενό σας: Όταν κλαίνε τα ένστικτα όλες οι υιοθεσίες είναι δυνατές. Θα πρόσθετα και αποδεκτές!

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

simon says
Αυριο θα σας βάλω έναν Χόπερ ειδικά για σας αγαπητέ φίλε.