«…Ήταν σ’ ένα πολύ μικρό δωμάτιο, σχεδόν δύο επί δύο, γεμάτο με διάφορα εργαλεία περίεργου σχήματος. Όλοι εκεί μέσα, στο υπόγειο της Ιουλιανού, κρατούσαν ακόμη και την ανάσα τους…
Ο Στάθης ζωντάνεψε μπροστά στα μάτια μας σκηνές γεμάτες βρισιές, απειλές, αίμα, σπέρμα και τρέλα. Ανατρίχιαζα. Σχεδόν τις έβλεπα να εκτυλίσσονται μπροστά μου σαν θρίλερ. Αισθανόμουν σαν να ‘ταν τα δικά μου δάχτυλα που έχαναν τα νύχια τους, το κρανίο το δικό μου να συνθλίβεται, το αίμα μου καυτό ν’ ανοίγει αυλάκια στις σάρκες μου και το βιασμό να εκτινάσσεται πάνω στο δικό μου πρόσωπο, ενώ στ’ αυτιά μου αντηχούσαν τα γέλια τους για τη μάνα μoυ την πουτάνα που ξεσκίζεται μ’ όλα τα αρσενικά της περιοχής…
Στο θολωμένο του μυαλό μια έμμονη ιδέα πήγαινε κι ερχόταν: Θα πεθάνω! Όμως το ήξερε, νεκρός θα τους ήταν άχρηστος. Ένα ελάχιστο φως στον εγκέφαλό του έσβησε κι ολόκληρη η ύπαρξή του αποσύρθηκε όσο εκείνοι χτυπούσαν με τον ήχο της μοτοσικλέτας στη διαπασών…»
(Απόσπασμα από την "Τρομοκρατία της Μνήμης" που γράφτηκε 20 χρόνια μετά).
ETΣΙ ΣΑΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ
7 comments:
Gia ton poutso apospasma.Mnimosino to les esy auto re?
Tha eprepe na ntrepesai.
Μπήκα να σχολιάσω και διάβασα ένα απαράδεκτο σχόλιο. Απαράδεκτο για τη συγκεκριμένη μέρα, για το συγκεκριμένο μπλογκ και για το συγκεκριμένο απόσπασμα από ένα βιβλίο που έχω διαβάσει και εκτιμώ από παλιά. Λυπάμαι. Μερικοί μπλογκερς τα διαλύουν όλα εν ονόματι της κομπλεξάρας τους.
Έτσι είναι Σέργιε, όμως ζουν ανάμεσά μας έτσι κι αλλιώς. Ψυχραιμία.
dead disney
Σέβομαι το γεγονός ότι είσαι ήδη... νεκρός!
sergie
Σ΄ευχαριστώ Σέργιε. Μπορούμε να εκφράζουμε τις όποιες αντιρρήσεις μας πίστεύω με επιχειρήματα. Αλλιώς δεν έχει αξία η αντίρρηση και δεν την συμμερίζεται κανείς. Απλώς πάει στράφι!
simon says
Ψυχραιμία για όλους μας.
Ήθελα να σου πω -άσχετο με το σχόλιο- ότι διαβάζω τα σκυλάκια σου με πολύ ενδιαφέρον.
Post a Comment