Το γραψιμο ειναι η καλυτερη μορφη επικοινωνιας μετα τον ερωτα

σκεψεις, συνεντευξεις και κειμενα

Sunday, December 03, 2006

To τέλος της αναμονής!



Μετά από
«εγκυμοσύνη» 6 ετών
και αναμονή που λίγο ήθελε να ξεπεράσει τα όρια των αντοχών μου,
σήμερα εκείνοι σε έβαλαν στην αγκαλιά μου.
Σε έσφιξα με λαχτάρα.
Σε κοίταξα. Για ώρα πολλή.
Κι ύστερα σε άφησα δίπλα. Δεν με έχεις ανάγκη πια, σκέφτηκα.
Έτσι γίνεται πάντα.
Άλλωστε δεν μπορώ τίποτα να σου προσφέρω τώρα πια.
Οι δρόμοι μας χωρίζουν.
Δεν ξέρω αν χαίρομαι ή αν λυπάμαι.
Ξέρω ότι θα βρεις μόνο σου τον δρόμο σου.
Αν υπάρχει δρόμος για σένα.
Και ξέρω ακόμη πως αν η τύχη το θελήσει, μπορεί να γίνεις και ευτυχισμένο!

Έχε γεια. Θα σ’ αγαπώ πάντα.

20 comments:

ioeu said...

Καλοτάξιδο...

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

ioeu
Σ' ευχαριστώ πολύ.

Anonymous said...

Λεία, κι από μένα ευχές. Καλοτάξιδο.
Ευγενία.

Anonymous said...

στα επόμενα...

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

Ευγενία
Basileios
Magica

Σας ευχαριστώ πολύ.

Anonymous said...

Εύχομαι καλή επιτυχία. Και στο επόμενο.

Unknown said...

Α! Έφτασε, έφτασε...
Καλή τύχη και καλές θάλασσες.
:Ο)

Εαρινή Συμφωνία said...

Εύχομαι τα καλύτερα. Και τα ωραιότερα.

scalidi said...

ε, αυτή ήταν γλυκειά κι ωραία αναμονή...μπράβο, εύχομαι να βρει το δρόμο του εκεί έξω και να μπει στις ψυχές των ανθρώπων

Anonymous said...

Καλοτάξιδο. Μόλις το έλαβα. Και σας ευχαριστώ.
Δεν μπορώ να πω αν συμφωνώ με αυτό που λέγεται, ότι δηλαδή η άλωση της Κωνσταντινούπολης είναι η εκδίκηση της Τροίας.
Μήπως όμως το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα, σχεδόν 600 χρόνια μετά, η Πόλη, των 16 εκατ. κατοίκων και των αναρίθμητων κτίρια, στέκεται εκεί και εκπέμπει λάμψη, αποτελεί επιχείρημα για να αντικρούσει κάποιος τη ρήση αυτή;

ierix

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

sergios
simon
εαρινή συμφωνία
Σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές σας. Μετά από την αναμονή αρχίζει κάτι άλλο. Μα τι γίνεται πια μαζί μας; Όλο ανησυχίες θα έχουμε;

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

scalidi
Σταυρούλα μου σ' ευχαριστώ. Εύχομαι και η δική σου αναμονή να τελειώσει με κάτι πολύ καλό. Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα κι ας ήταν έτσι αναπάντεχο και ελάχιστο. Η ζωή είναι μπροστά μας.

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

Ierix
"Η Πόλη νικήθηκε, η Τροία εκδικήθηκε". Ήταν μια ρήση εκείνης της εποχής από τους Δυτικούς που συσχέτιζαν τους 2 πολέμους. Η Πόλη νικήθηκε αλλά έχεις δίκιο, η λάμψη της είναι ακόμα εκεί, τουλάχιστον σε πολλά σημεία της. Αλλά και ό,τι δεν είναι πια δικό της έχει τη γοητεία του. Την έχω λατρέψει. Άλλωστε είναι η καταγωγή μου από εκεί. Όταν τη γνώρισα ένιωσα σα να είχα ζήσει όλη μου τη ζωή εκεί. Μέρχαμπα!

Χρήστος Φασούλας said...

Λεία μου, καλοτάξιδο. Άξιζε η αναμονή, πάντως, μη που πεις; Έτσι δε γίνεται πάντα;

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

Χρήστο μου,
Σ'ευχαριστώ. Δεν μπορώ να πω αυτή τη στιγμή αν άξιζε ή όχι η αναμονή. Ελπίζω να βρει έναν αναγνώστη που πραγματικά θα του μιλήσει και θα περάσει μαζί του καλά.

ange-ta said...

Το είδα και εγώ στην Κ.Ε.
Δεν έχω κατέβει ακόμα να το αγοράσω, αλλά αυτό το "Σάββατο" μου φαγε περισσότερο χρόνο απ΄οσο περίμενα. Υστερα, ακόμα δεν τελείωσα το "παραμύθι του μεγάλου φόβου", που με έχει συναρπάσει. Ασε βέβαια και την καθημερινή βαρβαρότητα για να εξασφαλίσουμε πόρους προς το ζειν και το ευ-ζειν δια του διαβάσματος. Είναι τα βιβλία τοοοοοοοοοοοοσα πολλά!!!
Σε φιλώ και καλή επιτυχία!!!!!!

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

ange-ta
Ελπίζω να το ευχαριστιέσαι το "Σάββατο". Σ' ευχαριστώ και για τις ευχές σου, καλή μου.

ange-ta said...

Το "Σάββατο", πολύ μικροαστίλα. Τα δικά σου βιβλία είναι δέκα φορές καλλίτερα!!!

Aphrodite said...

Επ! Νά'το το πόνημα!!!

Ενα πόνημα που μπορούμε να το πάρουμε σπίτι μας χωρίς να μας κατηγορήσουν για απαγωγείς βρεφών, και δε χρειάζεται και πάνες και μωρομάντηλα... Εύχομαι να μπει τόσο μέσα στους αναγνώστες, που κάποιες φευγαλέες στιγμές στην καθημερινότητά τους (το acid test του αν έχεις πετύχει στόχο, να σε σκέφτεται κανείς στην κάθε μέρα του, μες το χαμό ε?), να σε θυμούνται και να θέλουν χαρτομάντηλα...
:)))

Καλοτάξιδο κι από μένα!!!

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

kuku ru kuku
Καλωσορίσατε και ευχαριστώ. Όχι μόνο ανέκοψε την πορεία προς την αναγέννηση αλλά βύθισε την Ελλάδα και άλλες περιοχές στο σκοτάδι για άλλα 500 χρόνια. Και πολύ περισσότερα. Βέβαια ένας άλλος ελληνισμός, αυτός που ξέφυγε στην Ιταλία και τη Βενετία συνέβαλε στην αναγέννηση με τις ελληνικές σπουδές μέσω των αρχαίων χειρογράφων. Τελικά είμαστε η ιστορία μας.