Τελικά υπήρξαν αρκετοί που δεν... φοβήθηκαν και έπεσαν στην... παγίδα!
Τους ευχαριστώ όλους.
Και όσους ήρθαν και όσους είχαν την πρόθεση και κάποιο τυχαίο γεγονός ματαίωσε τα σχέδια.
Ευχαριστώ ιδιαίτερα "κάποιον" που από μακριά μου έστειλε ένα λευκό λουλούδι. Το έβαλα στο γραφείο μου και τον θυμάμαι.
Και η ζωή συνεχίζεται ραγδαία.
Tuesday, February 27, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
13 comments:
εκείνο που χάρηκα, είναι ότι η εγκαρδιότητα που εκπέμπεις από το μπλογκ, από κοντά είναι ακόμη πιο ζεστή και έντονη. φιλιά
Εγώ επιτέλους βρίσκω μια συγγραφέα με χιούμορ που δε φοβάται μήπως την κακολογήσουν οι μικροί κι ασήμαντοι που το παίζουν σπουδαίοι...
Ναι, καλέ Δημήτρη, είναι ακομπλεξάριστη εντελώς...και απαντάει ωραία σε αναπάντεχες "ερωτήσεις"...
scalidi
Φιλενάδα εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος, γι' αυτό. Σ' ευχαριστώ πολύ πάντως.
mama-mia-lux
Το έχω το ελάττωμα από μικρή. Θα έλεγα όμως ότι εσύ είσαι... χειρότερος(!) από μένα. Κρίμα που δεν παίζεις τάβλι.
εκεί θα τα χαλάσουμε;
Α! Εσείς εκεί περάσατε καλά...
Πάντα τέτοια παιδιά...
:Ο)
mama-to-louki
Θα μάθεις ΚΑΙτάβλι;
simon
Την άλλη φορά μαζί μας. λυκάκι.
Λεία μου, μόλις έκλεινα τη πόρτα του γραφείου και ερχόμουνα κοντά σας, κτύπησε το ακατανόμαστο και με κράτησε μακριά σας.
Έσκασα, όλη μέρα σήμερα δε μιλιόμουνα
ange-ta
Eλπίζω να μην ήταν κάτι δυσάρεστο. Εμείς θα βρούμε άλλη ευκαιρία να τα πούμε καλή μου.
Μα βέβαια ήταν δυσάρεστο, αφού δεν μπόρεσα να έρθω. Επαγγελματικό ήταν, οπότε ούτε δυσάρεστο ούτε ευχάριστο. Αυτά που κάνεις για τον επιούσιο, όταν δεν έχεις ταλέντο να κάνεις τα πράγματα που αγαπάς.
Πολύ ζεστή η παρουσία σου. Χαίρομαι που σε γνώρισα -για λίγο- από κοντά.
Η κοπέλα με το λευκό λουλούδι από το Simon
Post a Comment