Ένα ποίημα

Μερικές φορές ένας ηλεκτροκινός φίλος μου στέλνει ποιήματα. Λέγεται Larry Cool. Kαι έμαθα ότι έχουν γράψει κάποιοι γι' αυτόν στο διαδίκτυο. Δεν ξέρω τίποτα άλλο γι' αυτόν παρά μόνο ότι αυτό το ποίημα μου άρεσε. Το αντιγράφω απόψε.

Γκαζόν στις παλάμες

Βρίσκω στην άμμο ένα γυμνό κορίτσι να κοιμάται

Απλώνω το χέρι να το ξυπνήσω

Και α!, μένω κατάπληκτος

Στις παλάμες μου φυτρώνει γκαζόν…

Ένα μικρό νέφος βρέχει κατευθείαν στα μάτια μου

Μικροσκοπικοί άνθρωποι βγαίνουν από τους πόρους μου

Αντί για το κεφάλι μου,

Προβάλλει ένας μαύρος, αιχμηρός γρανίτης

-«Στο σώμα σου φυτρώνει ο κόσμος», λέει γελώντας

-«Στο σώμα μου είναι θαμμένοι,

Όλοι οι νεκροί του κόσμου», μονολογώ περίλυπος.

Νύχτα στην παραλία

Λικνίζεται στους ήχους μιας λαϊκής ορχήστρας

Με τα μάτια κλειστά, με τα χέρια υψωμένα

Αναδεύει τους έναστρους ουρανούς

Δημιουργεί και καταστρέφει γαλαξίες.