Το γραψιμο ειναι η καλυτερη μορφη επικοινωνιας μετα τον ερωτα

σκεψεις, συνεντευξεις και κειμενα

Wednesday, September 20, 2006

Η σκέψη του δεύτερου αφηγητή

Σκέφτομαι μήπως θα ευνοήσει την ιστορία να υπάρχει και δεύτερος αφηγητής. Δυο αφηγητές-δυο οπτικές γωνίες. Μπορεί να λειτουργήσει για να υπάρχει ο αντίποδας. Φυσικά και μόνο με τον μικρό σαν αφηγητή μπορεί να εισπραχτεί η άποψη του συνόλου για την περίπτωση καταγράφοντας ο ίδιος τις αντιδράσεις των άλλων με τον ιδιαίτερο τρόπο του. Αλλά ο δεύτερος αφηγητής μπορεί να παίξει και άλλο ρόλο. Ποιο ρόλο; Θα κάνει πιο έντονη την αντιπαράθεση του «κακού» και του «καλού». Τα εισαγωγικά έχουν μπει για ευνόητους λόγους. Λοιπόν ο μικρός είναι ο «κακός» φυσικά και η άλλη ο «καλός». Ο δεύτερος αφηγητής μάλλον θα είναι η κοινωνική λειτουργός. Θα το δοκιμάσω. Άλλωστε βρίσκομαι σε περίοδο προετοιμασίας. Όλα παίζονται εδώ. Και να μη βιάζομαι. Σκάβοντας μέσα της βρίσκουμε παρόμοιες εμπειρίες με κείνες του μικρού Βασίλη. Ίσως η διαφορά τους είναι ότι στη δική της περίπτωση η κοινωνία τις έχει αποδεχτεί. Ή η ίδια ήξερε πώς να τις διαχειριστεί. Σίγουρα το ότι είναι κοινωνική λειτουργός δεν είναι τυχαίο. Κι αν έχει κι εκείνη την εμπειρία του φόνου; Θα ταυτίζεται μαζί του. Κρυφά. Μπορεί στο τέλος να τον πάρει σπίτι της. Να αγαπηθούν και να εμπιστευτούν ο ένας τον άλλον. Να πουν τις αλήθειες τους. Η αγάπη σώζει; Έστω η κατανόηση. Χάπυ εντ; Δεν θα το έλεγα έτσι. Ωρίμαση ίσως. Η κοινωνική λειτουργός μπορεί να μιλάει σε κάποιον για τον μικρό. Παράλληλα με το γράψιμο του ίδιου στο ημερολόγιό του. Ακόμη δεν ξέρω σε ποιόν. Αλλά θα μιλάει με όλο και αυξανόμενο ενδιαφέρον για κείνον. Τη στιγμή που στο δικό του ημερολόγιο διαβάζουμε την αντιπάθεια του μικρού για κείνην. Θα βλέπουμε τις αντίθετες αντιδράσεις τους. Ουσιαστικά στην ιστορία θα συμμετέχει αυτός, αυτή και το «κακό» που έχουν κάνει και οι δυο. Και η προσέγγισή τους θα πραγματοποιηθεί μέσα από εμπόδια. Κυρίως την αντίσταση του μικρού. Σκέφτομαι αυτή να του ετοιμάσει μια γιορτή για τα γεννέθλιά του. Αυτό θα λειτουργήσει σαν εκρηκτικός μηχανισμός στον Βασίλη. Δεν μ’ αρέσει το όνομα Μερόπη. Ίσως την πω Χαρίκλεια. Βλέπουμε πώς θα πάει.

4 comments:

Χρήστος Φασούλας said...

Δύο αφηγητές...
Η αντίθεση, το κοντράστ...
Δεν είναι άσχημη ιδέα, καθόλου άσχημη.
Να προτείνω κι έναν τρίτο; Το "τρίτο πρόσωπο", τον ουδέτερο, τον "εξισορροπιστή";

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

ΧΡΗΣΤΟ
Δεν είμαι υπέρ των πολλών αφηγητών γιατί πιστεύω πως με έναν μπορεί θαυμάσια να περαστούν όλες οι απόψεις και όλα τα μηνύματα, ίσως με λίγη περισσότερη δουλειά και έμπνευση(!) -αν υπάρχει. Το παιχνίδι με τους πολλούς αφηγητές είναι νεωτερικό και ίσως εντυπωσιακό κάποιες φορές.Δεν με χαλάει πάντα. Αλλά δεν θα το ήθελα απλώς για χάριν εντυπωσιασμού ή ευκολίας. Το ότι σ' αυτή την περίπτωση σκέφτομαι τον δεύτερο αφηγητή, χωρίς ωστόσο ακόμη να έχω αποφασίσει, είναι γιατί μπλέκεται μέσα κάτι προσωπικό μου που θέλω να το ψάξω. Ο τρίτος αφηγητής δεν με βοηθάει σ' αυτό που θα ήθελα να κάνω. Ωστόσο χαίρομαι που συμμετέχεις στο όλον θέμα και δεκτές προς συζήτηση οι απόψεις σου.

Anonymous said...

H αντιπαράθεση είναι ενδιαφέρουσα και θαυμάζω τον τρόπο που το χτίζεται. Παρακολουθώ τη σκέψη σας. Είμαι σίγουρος πάντως πως δεν θα του βάλετε χάπυ εντ.

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

sergios
Πολλές φορές το χάπυ εντ είναι πιο σκληρό. Μπορεί να είναι μόνο φαινομενικά, δεν ξέρω. Καμιά φορά η "ευτυχία" ενέχει μια ειρωνία και οπωσδήποτε δεν είναι στην πραγματικότητα το εντ!