Σκέψεις για την ανατροπή

Κάθε μυθιστόρημα χρειάζεται μιαν ανατροπή. Όπως και η πραγματική ζωή. Στην πραγματική ζωή βέβαια δεν συμβαίνει η ανατροπή γιατί χρειάζεται αλλά γιατί η πραγματικότητα αποτελεί από συνεχείς εκπλήξεις και ανατροπές. Ποτέ δεν συμβαίνει αυτό που περιμένεις να συμβεί και πάντα ο δρόμος που έχεις πάρει σε βγάζει αλλού, συναντάς άλλους ανθρώπους, οι επιλογές σου αποβαίνουν λανθασμένες κοκ. Το μυθιστόρημα ακολουθεί την πραγματική ζωή κατά το δυνατόν, κρατώντας ωστόσο μόνο την ουσία, χωρίς να χάνεται σε λεπτομέρειες. Και φυσικά η πραγματική ζωή δεν έχει...σκοπό! Τι ανακούφιση όταν σε κάποιο μυθιστόρημα, ταινία ή θεατρικό έργο ο ήρωας πετυχαίνει το σκοπό του στο τέλος. Η πραγματική ζωή δεν έχει τέλος. Κι όταν φτάσει το... τέλος πάλι δεν έχει το άτομο ολοκληρώσει το σκοπό του. Λοιπόν ακολουθώντας τη γραμμή της μυθιστορηματικής αλήθειας ο μικρός μου Βασίλης χρειάζεται στη ζωή του μιαν ανατροπή που θα φέρει τα πάνω κάτω και θα του αλλάξει τον τρόπο που έβλεπε τα πράγματα μέχρι πρότινος. Και πρέπει να είναι αυτό, που από παιδί θα τον κάνει να μεγαλώσει. Ενήλικος. Ωστόσο μιλάμε για ένα παιδί που έχει ζυμωθεί με όλα τα κουσούρια της κάτω πλευράς της ζωής. Κλέφτης. Δολοφόνος. Καχύποπτος. Άπιστος στις καλές προθέσεις των ανθρώπων. Ψεύτης. Αρπακτικό. Τι άλλο μπορεί να διδάξει η ζωή σ' ένα παιδί που τα έχει δει όλα; Όλα; Τα έχει δει στ' αλήθεια όλα; Υπάρχει κάτι που ακόμα δεν το έχει δει. Που μπορεί να είναι αληθινό ή μπορεί να είναι ψεύτικο αλλά οπωσδήποτε είναι ξένο στον δικό του κόσμο. Η αγάπη! Αληθινή ή ψευδής, όπως είπα παραπάνω. Η εκδήλωση της αγάπης λείπει από τη ζωή του. Αυτή είναι η μεγάλη ανατροπή στη ζωή του Βασίλη. Πρέπει να τη βρει ξαφνικά μπροστά του. Και αυτή θα τον κάνει κάποια στιγμή να αναθεωρήσει την μέχρι στιγμής ζωή του. Όχι γλυκερή και μελοδραματική. Προσοχή. Είπα μπορεί να είναι και ψευδής, υποκριτική, όπως η αγάπη των μεγάλων, αλλά πάντως είναι μια άλλη πρακτική, ένας άλλος τρόπος προσέγγισης των ανθρώπων και των γεγονότων της ζωής. Η μεγάλη ανατροπή στη ζωή του Βασίλη είναι η εκδήλωση από κάποιον, κάπου, κάποτε συμπεριφοράς αγάπης. Και είναι το απόλυτο αντίθετο από ό,τι έχει ζήσει μέχρι τώρα. Φυσικά αμέσως θα γεννηθούν τα ερωτήματα: Θα την καταλάβει; Θα την αποδεχτεί; Θα την υιοθετήσει; Πώς θα αντιδράσει σ' αυτήν; Πώς αντιδρά ένας δολοφόνος όταν του προσφέρουν αντί τιμωρία αγάπη; Νομίζω τώρα αρχίζει να διαμορφώνεται κάτι πιο ουσιαστικό. Αλλά δεν πρέπει να παρασυρθώ. Να βιαστώ. Ακόμη βρίσκομαι στην περιγραφή της σημερινής του κατάστασης. Έχω μέλλον. Εννοώ πολύ δρόμο μέχρι να φτάσω σ' αυτό το σημείο. Αλλά έκανα σήμερα ένα βήμα.
(Είναι παράξενος αυτός ο τρόπος γραφής. Ενώ γράφω πάλι, όπως παλιότερα με τα άλλα μου μυθιστορήματα ή θεατρικά, με το μπλογκ έχω την αίσθηση ότι λέω τις σκέψεις μου δυνατά. Με μπερδεύει λίγο αυτό. Ελπίζω να το συνηθίσω γιατί από την άλλη με διεγείρει αφάνταστα).