Μου έφυγε τελικά ένα μεγάλο βάρος. Αποφάσισα για τη φύση του αφηγητή. Δηλαδή των αφηγητών. Θα είναι 2. Αλλά όχι και οι δυο πρωτοπρόσωποι. Στενεύει ο ορίζοντας της αφήγησης. Τώρα είμαι σίγουρη ότι ο ένας θα είναι οπωσδήποτε ο μικρός Βασίλης (ακόμη το όνομα παίζει) που θα καταγράφει το ημερολόγιό του αλλά ο άλλος θα είναι τριτοπρόσωπος και όχι η κοινωνική λειτουργός. Ένας εντελώς αποστασιοποιημένος τριτοπρόσωπος αφηγητής που θα παραθέτει τα γεγονότα σα να διαβάζονται από πρακτικά. Ο σχολιασμός τους θα είναι υπόγειος, σχεδόν αδιόρατος. Απλώς η σειρά της παράθεσης θα είναι αυτή που θα δίνει το στίγμα του σχολιασμού. Αν το καταφέρω βέβαια. (I have to think positive).
-Απόφαση 1η:
2 αφηγητές. Τριτοπρόσωπος ουδέτερος και πρωτοπρόσωπος (ο μικρός Βασίλης).
-Ενέργειες να γίνουν:
Εξεύρεση κάποιου δικηγόρου ποινικολόγου στον Πειραιά σαν σύμβουλου (ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΜΕ EMAIL).
Η υπόθεση είναι πιο ζόρικη απ' ό,τι παρουσιαζόταν στην αρχή.
Θα συνεχίσω με τα πρόσωπα που θα πάρουν μέρος στην περιπέτεια. Ένα μυθιστόρημα είναι κατ' εξοχήν τα πρόσωπα που το αποτελούν. Αυτά δημιουργούν την πλοκή και φυσικά την ιστορία καθώς συγκρούονται με την πραγματικότητα. Δεν λέω ότι είναι ο μοναδικός τρόπος. Αλλά αυτός είναι ο δικός μου. My way. Τώρα που θυμήθηκα αυτό το παλιό τραγούδι σκέφτηκα ότι ο μικρός Βασίλης θα πρέπει να έχει και αγαπημένο τραγούδι. Όλα τα παιδιά έχουν.
Έχω αρχίσει να βλέπω παιδικά στην τηλεόραση, να παίζω γκέιμ μπόυ, ε, αν αρχίσω ν' ακούω και τσιφτετέλια την κάναμε. Μιλάμε για τέλεια μετάπλαση και επαναπροσδιορισμό της ταυτότητας του συγγραφέα (που λέγαμε στο προηγούμενο ποστ). (Χα! Πολλά ασυγκράτητα γέλια).
Συνεχίζουμε ακάθεκτοι εκτός απροόπτου.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Πολύ θα μ' ενδιέφερε να το δω "στημένο". Ένα απόσπασμα, έστω :))
Σκέφτομαι το τραγούδι που θα πρέπει να αρέσει στο Βασίλη. Θα πρέπει να είναι κάτι βαρύ απο τη μια και κάτι κατανοητό (γι' αυτόν) από την άλλη.
Καταλήγω λοιπόν (πρώτη υποψηφιότητα, σα να λέμε), στις "Βεργούλες".
Η μάνα του, ας πούμε, μπορεί να είχε κάποια βέργα και να κυνηγούσε τα παιδιά μερικές φορές, οπότε... να κάτι που μπορεί να τον συνδέσει με το τραγούδι.
Από την άλλη, υπάρχει και το μπαστούνι της Χρυσοπηγής. Αυτό, για κάποιο λόγο το κάρφωσα στο μυαλό μου και δεν το ξεχνάω (μπορεί να γίνει και το "όπλο του εγκλήματος" αργότερα).
Που σημαίνει ότι μετά τον φόνο το τραγούδι "μπαίνει" ακόμα πιο βαθιά μέσα του.
Μετά υπάρχει και το άλλο. Αν τελικά είναι ζεμπέκικο αυτό που του αρέσει τότε θα πρέπει και να το χορεύει. Στην αρχή, σαν παιδί που μιμείται τους μεγάλους (σχεδόν αστεία). Στο τέλος όμως (όταν καταλάβει το τι ακριβώς έκανε), το τραγούδι μπαίνει μέσα του με το πραγματικό του βάρος. Το ασήκωτο. Τότε το χορεύει για πρώτη φορά έτσι όπως πρέπει.
Άσχετο, αλλά στο χωριό μου τη βέργα, το κομμάτι ξύλο, το λέμε βασταγαρ(ι)ά (το ιώτα υπονοείται ελαφρώς). Και θυμήθηκα κι ένα τραγούδι, όχι όλο δηλαδή, το ρεφραίν μόνο που πάει κάπως έτσι:
"Σαν αδράχνει Γόγλιαρης τ' βασταγαρ(ι)ά (δις)
αρχινά τ' Δέσπου να κνηγά.
Μην του δέρνεις Γόγλιαρ' του κουρτσούδ',
του κουρτσούδ' είνι μικρό
καμιά σαρανταρ(ι)ά χρουνώ".
Καλησπέρα
:Ο)
ΦΑΣΟΥΛΑΣ
Μη βιάζεσαι Χρήστο. Αν δεν στηθεί στο μυαλό δεν θα σταθεί ποτέ στο χαρτί. Έτσι δεν είναι; Το ξέρεις κι εσύ. Η προετοιμασία διαρκεί περισσότερο από την ...πράξη της συγγραφής. Κι αυτό είναι το καλύτερο. Σε όλα!
simon
Δεν ξέρω τι τραγούδι να διαλέξω. Όπως τα τοποθετείς ακούγονται όλα καλά. Αλλά ίσως υπάρχει κάποιος τοπικός ραδιοφωνικός σταθμός σ' εκείνο το μέρος που να τον ακούσω και να διαλέξω. Κι αυτό είναι μια σκέψη. Βλέπεις πάντα προσπαθώ να είμαι κοντά στη συγκεκριμένη πραγματικότητα όσον αφορά τα πραγματολογικά στοιχεία. Όσο είναι δυνατόν βέβαια. Χρειάζεται να πάω πάλι εκεί. Ίσως.
γεια σας...
Ειλικρινά θαυμάζω αυτό που κάνετε on-line... Μου φαντάζει τόσο δύσκολο και ψυχοφθόρο.
Σαν άνθρωπος, δεν μπορώ να μοιραστώ παρά μόνο όταν έχω ολοκληρώσει κάτι. Ειδικά όταν δημιουργώ, έχω ανάγκη από τη δική μου ενέργεια.
Καλό κουράγιο και δύναμη στη συνέχειά σας!
alexandra
Η συγγραφή έτσι κι αλλιώς είναι ψυχοφθόρα. Αλλά συγχρόνως είναι και το ακριβώς αντίθετο. Ψυχοθεραπεία! Τώρα πώς συνδυάζονται; Συμβαίνει και αυτό. Σε σχέση με το τι παρουσιάζω στο μπλογκ μου έχω να σου πω το εξής: Δεν παρουσιάζω ένα έτοιμο μυθιστόρημα βεβαίως και είναι φανερό, ούτε ένα μισοέτοιμο, όπως μπορεί να συμβαίνει με άλλα μπλογκ που δημοσιεύουν λίγο λίγο κάτι ήδη γραμμένο. Η δουλειά μου έχει ξεκινήσει από το μηδέν εδώ. Το "ψάξιμο", οι σημειώσεις, οι μυστικές σκέψεις, όλα αυτά που προηγούνται της γραφής γίνονται εδώ φανερά. Δεν έχω άλλο σημειωματάριο στο γραφείο μου που να το κρύβω. Μόνο ό,τι έχω στο μυαλό μου. Έτσι κι αλλιώς χρόνια τώρα δουλεύω μόνο στο κομπιούτερ. Απλώς τώρα το κάνω στο μπλογκ. Έτσι κι αλλιώς δεν μπορώ πια να κρατήσω σημειώσεις σε τετράδια και χαρτιά. Γι' αυτό είναι όλα τα κείμενά μου μικρά και πιθανώς χωρίς "νόημα"! Μπορεί να το παρακολουθήσεις με ενδιαφέρον εάν θέλεις να ξέρεις πώς προχωράει μια σκέψη. Δεν έχει ενδιαφέρον για κάποιον που θέλει μόνο να διαβάσει μια ιστορία. Είναι σα να πρόκειται να χτιστεί μια οικοδομή. Ε, εγώ ακόμη κουβαλάω στο μέρος που θα χτιστεί τα τούβλα και τα σίδερα. Είναι μια επίπονη διαδικασία αλλά αυτό είναι. Κι εσείς μου κάνετε καλή συντροφιά...
Post a Comment