Πρώτη γραφή. 1

Ο ΑΝΗΛΙΚΟΣ

(Προσωρινός τίτλος εργασίας)

«Σκότωσα γιατί ανθρώπους σαν κι εμένα τους κακομεταχειρίζονται καθημερινά»

Λουκ Γούνταμ (16 ετών από το Περλ - Μισισιπί των ΗΠΑ)

Κεφάλαιο 1

Την περιοχή της Αγίας Σεβαστής, πριν από τα ανατριχιαστικά γεγονότα που συνέβησαν τα Χριστούγεννα του περασμένου έτους, δεν την ήξερε κανείς.
Η Αγία Σεβαστή στο Μανδράκι* Αττικής βρίσκεται σε μια ερημική τοποθεσία κοντά στη μονίμως αγριεμένη θάλασσα, δεξιά από τους αμμόλοφους της εγκαταλειμμένης παραλίας με την ίδια ονομασία. Οι λιγοστοί κάτοικοι την αποκαλούν «μαύρη ερημιά του Θεού» και δεν φαίνεται να έχουν άδικο. Σε μια μικρή υποτυπώδη πλατεία με κυρτά πανύψηλα σχίνα, που σέρνουν τις ρίζες τους μέχρι τη θάλασσα για να ποτιστούν, βρίσκεται μια μικρή παλιά μισογκρεμισμένη εκκλησία, αυτή της αγίας Σεβαστής, που έδωσε και το όνομά της στην περιοχή. Άλλοτε, λένε οι παλιότεροι, γίνονταν εκεί γάμοι και βαφτίσια από τους πλουσιότερους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής- οι περισσότεροι ασχολούνταν με το ψάρεμα πριν μολυνθεί η θάλασσα στα 500 μίλια απ’ την ακτή- από τότε όμως που στήσανε τον καταυλισμό τους οι τσιγγάνοι κανείς δεν ξαναπάτησε ούτε για λειτουργία. Τώρα συχνάζουν εκεί αδέσποτες γάτες και μικρά ερπετά. Ένα συνεργείο του δήμου που πήγε να καθαρίσει πριν δυο χρόνια όταν παραπονέθηκαν κάποιοι περαστικοί για φοβερή μπόχα, είχε πει ότι βρήκε ψοφίμια, σύριγγες και άδεια κουτιά από αλβανικές μπίρες που μετά οι υπάλληλοι του απορριματοφόρου διαπίστωσαν ότι ήταν τσέχικες. Πριν από τα Χριστούγεννα του προηγούμενου έτους η περιοχή της Αγίας Σεβαστής δεν αναφερόταν πουθενά. Ακόμη και ο οδικός χάρτης της πόλης δεν την περιείχε. Θα μπορούσες να πεις ότι ήταν μια περιοχή φάντασμα. Αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν.
Εκτός από τον καταυλισμό των τσιγγάνων που ήταν στημένος στην άκρη, στο πιο κοντινό σημείο της θάλασσας, υπήρχαν -λίγο πιο απομακρυσμένα βέβαια- μερικά μικρά παλιά σπίτια όπου έμεναν οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής, όλα μονόροφα με μικρές αυλές μπροστά, και προς τα μεσόγεια μερικές μικρές πολυκατοικίες όπου κατοικούσαν μετανάστες –κυρίως Αλβανοί- που είχαν έρθει πρόσφατα στην περιοχή με την έξαρση της ανοικοδόμησης στο κέντρο της μικρής πόλης. Οι τσιγγάνοι και οι μετανάστες ήταν η αιτία, λένε στα καφενεία της πάνω πλατείας, αρκετά μακριά από τη θαλάσσια περιοχή, που οι κάτοικοι έφυγαν αναζητώντας σε άλλες κοντινές ή πιο απομακρυσμένες περιοχές την ασφάλειά τους, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ένας νεαρός υπάλληλος του ταχυδρομίου, ο οποίος δεν είχε πάει ποτέ του σε κείνην τη δύσβατη περιοχή διότι οι μετανάστες και οι τσιγγάνοι δεν είχαν αλληλογραφία. Αν εξαιρέσεις την περιοχή της Αγίας Σεβαστής, η υπόλοιπη πόλη ήταν ίδια και απαράλλαχτη με τις άλλες μικρές επαρχιακές πόλεις της Αττικής. Τελευταία μάλιστα είχαν εγκατασταθεί και δυο μεγάλα σούπερ μάρκετ από τις γνωστές φίρμες που μάζεψαν όλη την πελατεία. Το ένα μάλιστα γέμισε αμέσως από μετανάστες γιατί έκανε προσφορές και εκπτώσεις. Έτσι είχε μαρκαριστεί σαν το σούπερ μάρκετ των αλβανών και δεν πήγαιναν να ψωνίσουν οι ντόπιοι, παρά μόνον όσοι ήταν περαστικοί ή καινούριοι και δεν γνωρίζαν πρόσωπα και πράγματα. Ο ιδιοκτήτης, που απ’ ό,τι λένε οι κάτοικοι δεν είχε κανένα πρόβλημα με τα ευρό των Αλβανών, προσέλαβε για ταμία σε ένα από τα τρία ταμεία του μια μικρή αλβανίδα γύρω στα 17 που είχε μάθει πολύ καλά τα ελληνικά επειδή ήταν πέντε χρόνια στην Ελλάδα και δεν την ξεχώριζες από Ελληνίδα. Όλοι όμως ήξεραν ότι ήταν αλβανίδα και δεν μπορούσε να κρύψει την ταυτότητά της. Την έλεγαν Γιόνα, εκείνη όμως προσπαθούσε να προωθήσει το όνομα Ειρήνη χωρίς να το καταφέρνει. Παρόλο λοιπόν που σε όλους έλεγε ότι τη λένε Ειρήνη, όλοι την φώναζαν Γιόνα και έτσι ήταν γνωστή.
Πριν από τα προηγούμενα Χριστούγεννα κανείς στην ευρύτερη περιοχή δεν είχε φανταστεί ή δεν έδειχνε ότι είχε φανταστεί αυτά που θα συνέβαιναν κατά τη μεριά των τσιγγάνων. Αν και υπήρχαν κάποιες ενδείξεις που θα μπορούσαν να τους κάνουν να το υποψιαστούν. Εντούτοις, όπως λένε στα εμπορικά της πάνω πλατείας, η αλήθεια είναι ότι δεν έδωσαν και μεγάλη σημασία γιατί αυτά αφορούσαν τους τσιγγάνους και όσους έμεναν στην περιοχή της Αγίας Σεβαστής, που οπωσδήποτε ήταν μια απομακρυσμένη περιοχή και δεν είχε να κάνει με κείνους. Μερικοί από τους ιθαγενείς κατοίκους κατηγόρησαν τον δήμο ότι δεν είχε ενημερώσει κανέναν για να προφυλαχτεί. Άλλοι πάλι τον δικαιολογούν λέγοντας ότι δεν είναι πρόβλημα που αφορά τον δήμο αλλά μια πιο κεντρική εξουσία. Όπως και να έχει πάντως το πράγμα η πόλη αναστατώθηκε από τον άγριο στραγγαλισμό με αποτέλεσμα η περιοχή της Αγίας Σεβαστής σε μια και μόνο νύχτα να γίνει γνωστή σ’ όλη τη χώρα. Ακόμη κατάφερε να έχει και το μερίδιό της στις ειδήσεις στο εξωτερικό.
Μετά από εκείνο το γεγονός οι κάτοικοι, ακόμη και των πιο απομακρυσμένων περιοχών, δεν άφηναν πια τα σπίτια τους ξεκλείδωτα -ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι- και κοιτάζονταν μεταξύ τους τρομαγμένοι αλλά ακόμη πιο τρομαγμένοι έδειχναν όταν τους πλησίαζαν παιδιά. Κυρίως αυτά –δηλαδή τα παιδιά- τα απέφευγαν ακόμη και αν δεν ήταν τσιγγανάκια. Και άπλωναν το χέρι στο λαιμό τους με μια αυτόματη κίνηση σαν να προσπαθούσαν να τον προφυλάξουν από στραγγαλισμό. Ακόμη, πολλοί κάτοικοι έλέγαν, ότι τα βράδια άκουγαν στην αυλή τους να τραβιούνται τα κιγκλιδώματα και τα συρματόσκοινα, σαν κάποιος να προσπαθούσε να τα ξεκαρφώσει απ’ τους φράχτες, που με τέτοια είχε γίνει ο στραγγαλισμός. Και δεν ησύχαζαν ούτε πρωί ούτε βράδυ με τον πανικό να σφυροκοπάει συνέχεια στο μυαλό τους.

(Το μυθιστόρημα είναι σε εξέλιξη και συνεχίζεται)

*(Η περιοχή ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας της συγγραφέως. Όπως και όλα τα ονόματα. Κάθε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα είναι τυχαία).