Καλημέρα :Ο) Χα, υπάρχει κι άλλος ένας (μεταγενέστερος κανόνας) που ισχύει όμως για την απλή συγγραφή: "Ξεκίνα να γράφεις απ' την αρχή. Γράφε, γράφε, γράφε μέχρι να τελειώσεις. Μετά βάλε τελεία". Δεν θυμάμαι όμως ποιός το είπε...
nikh Έχεις δίκιο. Γιατί να είναι μόνο τρεις; Προσωπικά έχω ανακαλύψει πολύ περισσότερους από τον Μωμ. Μπορεί και είκοσι! Το κακό μαζί μου είναι ότι όταν θέλω ν' αρχίσω να γράφω τους... ξεχνάω. Και κάθε φορά ψάχνω να τους βρω φτου κι απ' την αρχή! Είμαι ή δεν είμαι χειρότερη απ' τον Μωμ;
simon says Δεν μπορώ να πω ποιός το είπε, μπορώ όμως να πω ποιός... δεν το είπε. Η Τόνυ Μόρισον. Αν θυμάμαι καλά λέει ότι ξεκινάει πάντα απ' το τέλος. Αν δεν γνωρίζει το τέλος της ιστορίας της δεν μπορεί να ξεκινήσει.
Καλησπέρα. φαντάζομαι θα κρατάτε αποκόματα (όπως οι περισσότεροι συγγραφείς) γύρω από το θέμα "περί συγγραφής". πριν από χρόνια ένας έλληνας είχε βγάλει σ' ένα βιβλίο τέτοια αποκόματα που μάζευε μια ζωή. με κάθε επιφύλαξη νομίζω ότι ήταν ο Λεονάρδος. θυμάστε; Γνωρίζετε; Δεν έχω ιδέα ποιος είναι ο τίτλος. (κάτι αντίστοιχο είχα ποστάρει κι εγώ πριν από λίγες μέρες) χαιρετώ
basileios Αν και δεν είμαι των τσιτάτων και των αποφθεγμάτων ούτε των παροιμιών εντούτοις μου βγαίνουν χωρίς να το θέλω καμιά φορά όσα μου έχουν σφηνωθεί και δεν μπορώ να τα διώξω. Περισσότερο για να διασκεδάζω... ανατρέποντάς τα. Αν μπορώ!
mamaloukas Καλωσορίσατε συνάδελφε στο έγκλημα. Morire da scrivere! O vivere per scrivere. Λυπάμαι που δεν έχω τέτοια αποκόμματα. Γενικά δεν μαζεύω πράγματα. Ό,τι θυμάμαι. Δουλεύω πολύ από μνήμης. Ποτέ μου δεν έχω καταφέρει να έχω μαζί μου χαρτί και μολύβι όταν χρειάζεται. Ακόμη και η βιβλιοθήκη μου είναι πολύ αναστατωμένη που δεν μπορώ πια να βρω ούτε τα δικά μου βιβλία. Δεν ξέρω πώς τα έχω καταφέρει.
Ωστόσο για το βιβλίο με σημειώσεις περί μυθιστορήματος απ' ότι μπορώ να θυμηθώ έχετε δίκιο για τον Λεονάρδο. Δεν είναι όμως πρόσφατο. Και νομίζω έχει μαζέψει γνώμες διαφόρων συγγραφέων. Και ο Ζήρας έχει εκδόσει ένα τέτοιο βιβλίο που έχει ενδιαφέρον.
Ισχύει με τον ίδιο τρόπο που ισχύει κι ο τσελεμεντές. Σε βοηθάει να φτιάξεις ένα φαγητό που τρώγεται. Από εκεί και πέρα ο καθένας έχει τα χούγια του μέσα στη κουζίνα. Μέσα στις κουζίνες όμως υπάρχουν και μυστικά. Το μεγαλύτερο μυστικό έχει σχέση με το ότι οι πιο πολύ αγαπάμε το "φαγητό της μαμάς". Κι αυτό γιατί στο φαγητό της κρύβει κι ένα κομμάτι απο την αγάπη της.
Και για να απαντήσω. Τελικά συμβαίνει αυτό που είπες λίγο πιο πάνω. Όλα ισχύουν μέχρι να ανατραπούν. Όλα εκτός απ' το "φαγητό της μαμάς".
simon Είναι τόσο γλυκό αυτό που γράφεις για το "φαγητό της μαμάς" που θα 'θελα πολύ να το πιστέψω. Απ' την πλευρά της μαμάς δεν είμαι σίγουρη ότι πάντα υπάρχει αλλά απ' την μεριά των παιδιών ναι, υπάρχει γιατί το θέλουμε. Σχεδόν δεν μπορούμε χωρίς αυτό!
Το τσιτάτο του basileios μου θύμισε το τσιτάτο του παππού μου: "Για να είσαι καλός στα μα8ήματα χρειάζονται τρία πράγματα: διάβασμα, διάβασμα κ διαβασμα." Ακούγεται απλώς γελοίο, όμως ειναι απο εκείνες τις ατάκες που κρύβουν απλές αλήθειες. Εν προκειμένω, δεν υπαινίσσομαι παρά ότι το μυστικό είναι η δουλεία: Αν δεν περάσεις ατελείωτες ώρες γράφοντας, σχίζοντας κ ξαναγράφοντας, δεν θα δεις αποτέλεσμα... (Κ πάλι βέβαια, η συγκεκριμένη συνθήκη είναι δυστυχώς αναγκαία μα όχι ικανή...)
16 comments:
Τότε γιατί είναι μόνο τρεις;
Καλημέρα :Ο)
Χα, υπάρχει κι άλλος ένας (μεταγενέστερος κανόνας) που ισχύει όμως για την απλή συγγραφή:
"Ξεκίνα να γράφεις απ' την αρχή. Γράφε, γράφε, γράφε μέχρι να τελειώσεις. Μετά βάλε τελεία".
Δεν θυμάμαι όμως ποιός το είπε...
nikh
Έχεις δίκιο. Γιατί να είναι μόνο τρεις; Προσωπικά έχω ανακαλύψει πολύ περισσότερους από τον Μωμ. Μπορεί και είκοσι! Το κακό μαζί μου είναι ότι όταν θέλω ν' αρχίσω να γράφω τους... ξεχνάω. Και κάθε φορά ψάχνω να τους βρω φτου κι απ' την αρχή! Είμαι ή δεν είμαι χειρότερη απ' τον Μωμ;
simon says
Δεν μπορώ να πω ποιός το είπε, μπορώ όμως να πω ποιός... δεν το είπε. Η Τόνυ Μόρισον. Αν θυμάμαι καλά λέει ότι ξεκινάει πάντα απ' το τέλος. Αν δεν γνωρίζει το τέλος της ιστορίας της δεν μπορεί να ξεκινήσει.
μου θυμίσατε συνειρμικά το τσιτάτο "There are three kinds of people in this world: Those who can count and those who can't"
Πολύ ωραίο. Μ' αρέσει που αναρωτιέστε πάντα για τη γραφή, αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος για κάποιον που γράφει...
Πράγματι, αυτό περίπου λένε όλοι οι τεχνίτες. Και μάλλον έχουν δίκιο γιατί αυτό ισχύει για τα πάντα.
:Ο)
Καλησπέρα. φαντάζομαι θα κρατάτε αποκόματα (όπως οι περισσότεροι συγγραφείς) γύρω από το θέμα "περί συγγραφής". πριν από χρόνια ένας έλληνας είχε βγάλει σ' ένα βιβλίο τέτοια αποκόματα που μάζευε μια ζωή. με κάθε επιφύλαξη νομίζω ότι ήταν ο Λεονάρδος. θυμάστε; Γνωρίζετε; Δεν έχω ιδέα ποιος είναι ο τίτλος.
(κάτι αντίστοιχο είχα ποστάρει κι εγώ πριν από λίγες μέρες)
χαιρετώ
basileios
Αν και δεν είμαι των τσιτάτων και των αποφθεγμάτων ούτε των παροιμιών εντούτοις μου βγαίνουν χωρίς να το θέλω καμιά φορά όσα μου έχουν σφηνωθεί και δεν μπορώ να τα διώξω. Περισσότερο για να διασκεδάζω... ανατρέποντάς τα. Αν μπορώ!
scalidi
Ναι Σταυρούλα μου, αναρωτιέμαι. Και πολλές φορές αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι γιατί να αναρωτιέμαι και πάει λέγοντας.
simon
Ισχύει;
mamaloukas
Καλωσορίσατε συνάδελφε στο έγκλημα. Morire da scrivere! O vivere per scrivere.
Λυπάμαι που δεν έχω τέτοια αποκόμματα. Γενικά δεν μαζεύω πράγματα. Ό,τι θυμάμαι. Δουλεύω πολύ από μνήμης. Ποτέ μου δεν έχω καταφέρει να έχω μαζί μου χαρτί και μολύβι όταν χρειάζεται. Ακόμη και η βιβλιοθήκη μου είναι πολύ αναστατωμένη που δεν μπορώ πια να βρω ούτε τα δικά μου βιβλία. Δεν ξέρω πώς τα έχω καταφέρει.
Ωστόσο για το βιβλίο με σημειώσεις περί μυθιστορήματος απ' ότι μπορώ να θυμηθώ έχετε δίκιο για τον Λεονάρδο. Δεν είναι όμως πρόσφατο. Και νομίζω έχει μαζέψει γνώμες διαφόρων συγγραφέων. Και ο Ζήρας έχει εκδόσει ένα τέτοιο βιβλίο που έχει ενδιαφέρον.
Ισχύει με τον ίδιο τρόπο που ισχύει κι ο τσελεμεντές. Σε βοηθάει να φτιάξεις ένα φαγητό που τρώγεται. Από εκεί και πέρα ο καθένας έχει τα χούγια του μέσα στη κουζίνα.
Μέσα στις κουζίνες όμως υπάρχουν και μυστικά. Το μεγαλύτερο μυστικό έχει σχέση με το ότι οι πιο πολύ αγαπάμε το "φαγητό της μαμάς". Κι αυτό γιατί στο φαγητό της κρύβει κι ένα κομμάτι απο την αγάπη της.
Και για να απαντήσω. Τελικά συμβαίνει αυτό που είπες λίγο πιο πάνω. Όλα ισχύουν μέχρι να ανατραπούν. Όλα εκτός απ' το "φαγητό της μαμάς".
Καλημέρα
:Ο)
simon
Είναι τόσο γλυκό αυτό που γράφεις για το "φαγητό της μαμάς" που θα 'θελα πολύ να το πιστέψω. Απ' την πλευρά της μαμάς δεν είμαι σίγουρη ότι πάντα υπάρχει αλλά απ' την μεριά των παιδιών ναι, υπάρχει γιατί το θέλουμε. Σχεδόν δεν μπορούμε χωρίς αυτό!
Το τσιτάτο του basileios μου θύμισε το τσιτάτο του παππού μου:
"Για να είσαι καλός στα μα8ήματα χρειάζονται τρία πράγματα: διάβασμα, διάβασμα κ διαβασμα."
Ακούγεται απλώς γελοίο, όμως ειναι απο εκείνες τις ατάκες που κρύβουν απλές αλήθειες. Εν προκειμένω, δεν υπαινίσσομαι παρά ότι το μυστικό είναι η δουλεία: Αν δεν περάσεις ατελείωτες ώρες γράφοντας, σχίζοντας κ ξαναγράφοντας, δεν θα δεις αποτέλεσμα...
(Κ πάλι βέβαια, η συγκεκριμένη συνθήκη είναι δυστυχώς αναγκαία μα όχι ικανή...)
Post a Comment