Για τον Τάσο

Είναι ακόμη νωρίς να γράψω για σένα.
Τα λόγια, τα αισθήματα νωπά ρέουν εντός μου παφλάζοντας.
Ο καπνός του μάλμπορο
η μυρωδιά του ελληνικού καφέ
το ούζο και η ψαρόσουπα
η θάλασσα μέχρι εκεί που πατώνεις
οι ατέλειωτες συζητήσεις
οι βουτιές στα βαθιά σκοτάδια εντός
τα μισά μυστικά που ντρέπονταν
κι εκείνες οι παντόφλες στη γωνία πράσινες και ωχρές.
Σ' ευχαριστώ για ό,τι μου έδωσες
για ό,τι μου επέτρεψες να σου δώσω
η τέχνη πονάει το ήξερες
Αγαπημένε φίλε
από αυτή τη γωνιά της γης που ζω ακόμη δεν θα φύγεις ποτέ.
Σου γράφω αυτό το μήνυμα να ταξιδέψει στο χάος. Κι εκεί να σε βρει.
Και να ξέρεις:
Ο θάνατος γεννιέται μαζί με τη ζωή... Ύστερα την παίρνει μαζί του φεύγοντας. Αυτό είναι όλο.
Καλό κατευόδιο συμπατριώτη.
Στην αιώνια μνήμη
γκελ μπουραγιά