Aπό blog σε blog

Σήμερα έκανα μια βόλτα από το blog της Σταυρούλας Σκαλίδη www.stavroulascalidi.blogspot.com και ανάμεσα σε άλλα ωραία κείμενα διάβασα και το παρακάτω που μου ξεσήκωσε σκέψεις. Έγραψα ένα comment και πάτησα το κουμπί για δημοσίευση. Πέντε φορές το έκανα αλλά και τις 5 μου άνοιγε ένα παράθυρο που μου ζητούσε συγνώμη γιατί δεν μπορούσε να εκτελέσει τις εντολές μου. Δεν ξέρω τι πρόβλημα υπάρχει. Ωστόσο δημοσιεύω εδώ το post της Σταυρούλας και το δικό μου comment.

(Το post της Σταυρούλας)

"Αναρωτιέμαι

Αναρωτιέμαι αν η γραφίδα αυτού που γράφει κινείται από το πλεόνασμα ή το έλλειμμα της ζωής του, από το έλλειμμα ή το πλεόνασμα της ψυχής του. Αναρωτιέμαι αν μπορεί κανείς ως αναγνώστης να το διακρίνει. Αναρωτιέμαι αν ο αναγνώστης διαβάζει με το έλλειμμα ή το πλεόνασμα της δικής του ζωής, της δικής του ψυχής. Αναρωτιέμαι αν ο συγγραφέας θα το μάθει ποτέ. Αναρωτιέμαι πόσο βαθύ μπορεί να είναι το χάσμα ανάμεσα σ' αυτό το έλλειμμα κι αυτό το πλεόνασμα. Αναρωτιέμαι αν ζούμε την ίδια μας τη ζωή με το έλλειμμα ή το πλεόνασμα του εαυτού μας. Αναρωτιέμαι αν οι άλλοι μπορούν να το καταλάβουν. Αναρωτιέμαι αν εκείνοι οι άλλοι μας κατανοούν μέσα από το δικό τους έλλειμα ή το δικό τους περίσσευμα. Αναρωτιέμαι τι φέρνει την ισορροπία. Αναρωτιέμαι αν είναι αναγκαία η ισορροπία. Αναρωτιέμαι τι το κάνουμε αυτό το έλλειμμα ή το πλεόνασμα της ψυχής μας."

(Το comment)

Μ' άρεσε αυτό το κείμενο αλλά το είδα αργά. Τι είναι το πλεόνασμα; Ίσως μια μορφή ενέργειας που δεν εκτονώθηκε ποτέ γιατί υπήρχε ατολμία, δεν το επέτρεψαν οι συνθήκες, ή υποκύψαμε σε αναστολές. Μια ενέργεια που μαζεύτηκε έτοιμη πια να εκραγεί. Είναι όταν ξαφνικά κάποιος κλαίει και δεν μπορεί να εξηγήσει το γιατί. Είναι το πλεόνασμα που δεν βρήκε διέξοδο. Οι γάλλοι το λένε sur plus και είναι πολύ χαρακτηριστικό. Πάνω από το πολύ. Το κουβαλούν οι πληθωρικοί άνθρωποι. Θα μπορούσε κανείς να το ονομάσει απλώς: Πάθος;! Σίγουρα ορισμένοι γράφουν μ' αυτό. Κι ανοίγουν ορίζοντες. Γιατί τα όρια των σχέσεων, των πράξεων, του κόσμου τους στενεύουν.

Με τα χρόνια το sur plus στεγνώνει. Ευτυχώς! Γιατί οι δρόμοι που ανοίγει είναι απρόβλεπτοι, ριψοκίνδυνοι έως αυτοκτονικοί. Ωστόσο και "στεγνωμένο" τροφοδοτεί με την ανάμνησή του την πένα του συγγραφέα...