Το γραψιμο ειναι η καλυτερη μορφη επικοινωνιας μετα τον ερωτα

σκεψεις, συνεντευξεις και κειμενα

Friday, October 13, 2006

Πρώτη γραφή. 1

Ο ΑΝΗΛΙΚΟΣ

(Προσωρινός τίτλος εργασίας)


«Σκότωσα γιατί ανθρώπους σαν κι εμένα τους κακομεταχειρίζονται καθημερινά»

Λουκ Γούνταμ (16 ετών από το Περλ - Μισισιπί των ΗΠΑ)

Κεφάλαιο 1


Την περιοχή της Αγίας Σεβαστής, πριν από τα ανατριχιαστικά γεγονότα που συνέβησαν τα Χριστούγεννα του περασμένου έτους, δεν την ήξερε κανείς.
Η Αγία Σεβαστή στο Μανδράκι* Αττικής βρίσκεται σε μια ερημική τοποθεσία κοντά στη μονίμως αγριεμένη θάλασσα, δεξιά από τους αμμόλοφους της εγκαταλειμμένης παραλίας με την ίδια ονομασία. Οι λιγοστοί κάτοικοι την αποκαλούν «μαύρη ερημιά του Θεού» και δεν φαίνεται να έχουν άδικο. Σε μια μικρή υποτυπώδη πλατεία με κυρτά πανύψηλα σχίνα, που σέρνουν τις ρίζες τους μέχρι τη θάλασσα για να ποτιστούν, βρίσκεται μια μικρή παλιά μισογκρεμισμένη εκκλησία, αυτή της αγίας Σεβαστής, που έδωσε και το όνομά της στην περιοχή. Άλλοτε, λένε οι παλιότεροι, γίνονταν εκεί γάμοι και βαφτίσια από τους πλουσιότερους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής- οι περισσότεροι ασχολούνταν με το ψάρεμα πριν μολυνθεί η θάλασσα στα 500 μίλια απ’ την ακτή- από τότε όμως που στήσανε τον καταυλισμό τους οι τσιγγάνοι κανείς δεν ξαναπάτησε ούτε για λειτουργία. Τώρα συχνάζουν εκεί αδέσποτες γάτες και μικρά ερπετά. Ένα συνεργείο του δήμου που πήγε να καθαρίσει πριν δυο χρόνια όταν παραπονέθηκαν κάποιοι περαστικοί για φοβερή μπόχα, είχε πει ότι βρήκε ψοφίμια, σύριγγες και άδεια κουτιά από αλβανικές μπίρες που μετά οι υπάλληλοι του απορριματοφόρου διαπίστωσαν ότι ήταν τσέχικες. Πριν από τα Χριστούγεννα του προηγούμενου έτους η περιοχή της Αγίας Σεβαστής δεν αναφερόταν πουθενά. Ακόμη και ο οδικός χάρτης της πόλης δεν την περιείχε. Θα μπορούσες να πεις ότι ήταν μια περιοχή φάντασμα. Αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν.

Εκτός από τον καταυλισμό των τσιγγάνων που ήταν στημένος στην άκρη, στο πιο κοντινό σημείο της θάλασσας, υπήρχαν -λίγο πιο απομακρυσμένα βέβαια- μερικά μικρά παλιά σπίτια όπου έμεναν οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής, όλα μονόροφα με μικρές αυλές μπροστά, και προς τα μεσόγεια μερικές μικρές πολυκατοικίες όπου κατοικούσαν μετανάστες –κυρίως Αλβανοί- που είχαν έρθει πρόσφατα στην περιοχή με την έξαρση της ανοικοδόμησης στο κέντρο της μικρής πόλης. Οι τσιγγάνοι και οι μετανάστες ήταν η αιτία, λένε στα καφενεία της πάνω πλατείας, αρκετά μακριά από τη θαλάσσια περιοχή, που οι κάτοικοι έφυγαν αναζητώντας σε άλλες κοντινές ή πιο απομακρυσμένες περιοχές την ασφάλειά τους, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ένας νεαρός υπάλληλος του ταχυδρομίου, ο οποίος δεν είχε πάει ποτέ του σε κείνην τη δύσβατη περιοχή διότι οι μετανάστες και οι τσιγγάνοι δεν είχαν αλληλογραφία. Αν εξαιρέσεις την περιοχή της Αγίας Σεβαστής, η υπόλοιπη πόλη ήταν ίδια και απαράλλαχτη με τις άλλες μικρές επαρχιακές πόλεις της Αττικής. Τελευταία μάλιστα είχαν εγκατασταθεί και δυο μεγάλα σούπερ μάρκετ από τις γνωστές φίρμες που μάζεψαν όλη την πελατεία. Το ένα μάλιστα γέμισε αμέσως από μετανάστες γιατί έκανε προσφορές και εκπτώσεις. Έτσι είχε μαρκαριστεί σαν το σούπερ μάρκετ των αλβανών και δεν πήγαιναν να ψωνίσουν οι ντόπιοι, παρά μόνον όσοι ήταν περαστικοί ή καινούριοι και δεν γνωρίζαν πρόσωπα και πράγματα. Ο ιδιοκτήτης, που απ’ ό,τι λένε οι κάτοικοι δεν είχε κανένα πρόβλημα με τα ευρό των Αλβανών, προσέλαβε για ταμία σε ένα από τα τρία ταμεία του μια μικρή αλβανίδα γύρω στα 17 που είχε μάθει πολύ καλά τα ελληνικά επειδή ήταν πέντε χρόνια στην Ελλάδα και δεν την ξεχώριζες από Ελληνίδα. Όλοι όμως ήξεραν ότι ήταν αλβανίδα και δεν μπορούσε να κρύψει την ταυτότητά της. Την έλεγαν Γιόνα, εκείνη όμως προσπαθούσε να προωθήσει το όνομα Ειρήνη χωρίς να το καταφέρνει. Παρόλο λοιπόν που σε όλους έλεγε ότι τη λένε Ειρήνη, όλοι την φώναζαν Γιόνα και έτσι ήταν γνωστή.
Πριν από τα προηγούμενα Χριστούγεννα κανείς στην ευρύτερη περιοχή δεν είχε φανταστεί ή δεν έδειχνε ότι είχε φανταστεί αυτά που θα συνέβαιναν κατά τη μεριά των τσιγγάνων. Αν και υπήρχαν κάποιες ενδείξεις που θα μπορούσαν να τους κάνουν να το υποψιαστούν. Εντούτοις, όπως λένε στα εμπορικά της πάνω πλατείας, η αλήθεια είναι ότι δεν έδωσαν και μεγάλη σημασία γιατί αυτά αφορούσαν τους τσιγγάνους και όσους έμεναν στην περιοχή της Αγίας Σεβαστής, που οπωσδήποτε ήταν μια απομακρυσμένη περιοχή και δεν είχε να κάνει με κείνους. Μερικοί από τους ιθαγενείς κατοίκους κατηγόρησαν τον δήμο ότι δεν είχε ενημερώσει κανέναν για να προφυλαχτεί. Άλλοι πάλι τον δικαιολογούν λέγοντας ότι δεν είναι πρόβλημα που αφορά τον δήμο αλλά μια πιο κεντρική εξουσία. Όπως και να έχει πάντως το πράγμα η πόλη αναστατώθηκε από τον άγριο στραγγαλισμό με αποτέλεσμα η περιοχή της Αγίας Σεβαστής σε μια και μόνο νύχτα να γίνει γνωστή σ’ όλη τη χώρα. Ακόμη κατάφερε να έχει και το μερίδιό της στις ειδήσεις στο εξωτερικό.

Μετά από εκείνο το γεγονός οι κάτοικοι, ακόμη και των πιο απομακρυσμένων περιοχών, δεν άφηναν πια τα σπίτια τους ξεκλείδωτα -ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι- και κοιτάζονταν μεταξύ τους τρομαγμένοι αλλά ακόμη πιο τρομαγμένοι έδειχναν όταν τους πλησίαζαν παιδιά. Κυρίως αυτά –δηλαδή τα παιδιά- τα απέφευγαν ακόμη και αν δεν ήταν τσιγγανάκια. Και άπλωναν το χέρι στο λαιμό τους με μια αυτόματη κίνηση σαν να προσπαθούσαν να τον προφυλάξουν από στραγγαλισμό. Ακόμη, πολλοί κάτοικοι έλέγαν, ότι τα βράδια άκουγαν στην αυλή τους να τραβιούνται τα κιγκλιδώματα και τα συρματόσκοινα, σαν κάποιος να προσπαθούσε να τα ξεκαρφώσει απ’ τους φράχτες, που με τέτοια είχε γίνει ο στραγγαλισμός. Και δεν ησύχαζαν ούτε πρωί ούτε βράδυ με τον πανικό να σφυροκοπάει συνέχεια στο μυαλό τους.


(Το μυθιστόρημα είναι σε εξέλιξη και συνεχίζεται)

*(Η περιοχή ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας της συγγραφέως. Όπως και όλα τα ονόματα. Κάθε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα είναι τυχαία).

19 comments:

mamaloukas said...

Μπαίνω σιγά σιγά στο κλίμα της προσπάθειάς σας. καλό κουράγιο, καλή συνέχεια, ευχαριστώ για την απάντηση στο προηγούμενο ποστ.

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

mamaloukas
Kι εγώ σ' ευχαριστώ που με επισκέπτεσαι. Για να πω την αλήθεια είναι πιο δύσκολο το εγχείρημα απ' ό,τι υπολόγιζα. Το να εκτίθεσαι σαν συγγραφέας καλώς ή κακώς το έχουμε πάρει απόφαση. Είναι μέσα στο παιχνίδι της γραφής. Το να εκτίθεσαι όμως πριν ολοκληρώσεις το έργο σου είναι... τρέλα! Αλλά συγχρόνως μια καινούρια εμπειρία. Να δούμε πού θα βγάλει.

Anonymous said...

Αν αυτή είναι η αρχή του βιβλίου σου δείχνει ενδιαφέρον. Με κεντρίζει να δω τι είναι αυτό που έχει συμβεί. Περιμένω τη συνέχεια
Αντωνία Ρήγου

Unknown said...

Ωραία!
The game is afoot.
:Ο)


Υ.Γ. Συρματόσχοινο! Χαίρομαι που δεν ήταν το μπαστούνι...

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

Αντωνία Ρήγου
Σ' ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου.

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

simon
Θα ήθελα να μου εξηγήσεις γιατί είναι ωραία που δεν ήταν το μπαστούνι.

Unknown said...

Καλημέρα.
Α, αυτό με το μπαστούνι είναι προσωπικό κι έχει να κάνει με το μπαστούνι του παππού μου. Όταν ήμουν μικρός, εκείνο το μπαστούνι ήταν λίγο μαγικό -αλλά ποιός είχε μυαλό τότε να το καταλάβει; Πριν από πολλά χρόνια λοιπόν, ο παππούς μ' έστελνε τα βράδια στον πρώτο όροφο για να του φέρω το μπαστούνι του. Η σκαλά όμως ήταν σκοτεινή και ο διακόπτης πάνω. Αρνιόμουν να το κάνω από φόβο...
Μετά από χρόνια, την ανέβηκα εκείνη τη σκάλα για να του φέρω το μπαστούνι του... μέσα σ' ένα μικρό διηγηματάκι. Την ανέβηκα για εκείνον και για μένα.
Και θέλω να πιστεύω ότι τελικά του έκανα το χατήρι.
:Ο)

Anonymous said...

@simon says

φοβερή η ιστορία με το μπαστούνι. Ο τρόμος είναι πάντα στα μικρά πράγματα.

Αν έχεις διαβάσει το It του Stephen King (ειναι το μόνο του που έχω διαβάσει, και είχα γράψει γι αυτο στο μπλογκ μου παλιότερα) θα δεις ακριβώς την δικιά σου ιστορία με το μπαστουνι

Εαρινή Συμφωνία said...

Καλή αρχή. Ηδη αναρωτιέμαι με ανυπόκριτο ενδιαφέρον τι θα γίνει παρακάτω. Καλή δύναμη.

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

simon
Πάντα έχεις κάτι θαυμάσιο κρυμένο στο μανίκι σου!

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

basileios
Χωρίς να είμαι συχνή αναγνώστρια του Στήβεν Κινγκ εντούτοις αυτά τα 2-3 που έχω διαβάσει θεωρώ ότι είναι γραμμένο με μαεστρία.

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

Εαρινή Συμφωνία
Σ' ευχαριστώ. Τα "ανήλικα παιδάκια" μου χαίρονται όταν κάποιος ενδιαφέρεται γι' αυτά.

Χρήστος Φασούλας said...

Καλή αρχή, Λεία μου!
Να σου πω και "καλοτάξιδο" από τώρα;
:)

Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

Φασούλας
Χρήστο μου, σ' ευχαριστώ. Ας μη βιαστούμε όμως για εκδόσεις και τέτοια, ακόμη δεν ξέρω αν θα καταφέρω να το ολοκληρώσω. Παρουσιάζει μεγάλες δυσκολίες. Πάντως χαίρομαι που είσαι κοντά μου.

ange-ta said...

Καλησπέρα Λεία μου,
Σου στέλνω τις σκέψεις που έκανα διαβάζοντάς την ιστορία της Αγίας Σεβαστής.
Τα επακόλουθα κάθε εγκλήματος είναι πολλές φορές χειρότερα από το ίδιο το έγκλημα. Αρχίζεις να φοβάσαι, να μην βγαίνεις την νύχτα, να κλειδώνεσαι, να αυτοφυλακίζεσαι, να υποπτεύεσαι, να απομονώνεσαι, να χάνεις την όρεξη για κοινωνικότητα και σιγά – σιγά να μισείς.
Ακόμα θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια, που δεν είχαμε κλειδί για το σπίτι μας. Ακόμα και όταν φεύγαμε για «διακοπές», το σπίτι έμενε ανοικτό.
Βέβαια πάντα μπροστά να κοιτάμε, ποτέ πίσω. Κάτι κάποτε θα αλλάξει και όλα θα είναι αλλιώς!

ieri pagida said...
This comment has been removed by a blog administrator.
ange-ta said...

Ανυπομονώ να το πιάσω στα χέρια μου. Αν είναι τόσο ωραίο, όσο οι σκοτεινές μητέρες είμαι από τώρα χαρούμενη για ένα καλό βιβλίο.
σύντομα τα σπουδαία!

ieri pagida said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Λεία Βιτάλη συγγραφέας said...

ange-ta
Είσαι πολύ καίρια στις παρατηρήσεις σου καλή μου. Ακριβώς έτσι έχουν τα πράγματα και αν θες από αυτή τη σκέψη ξεκίνησα κι εγώ τη συγγραφή αυτού του βιβλίου. Να επισημάνω τέτοιου είδους καταστάσεις πέρα από την ίδια καθ' εαυτή ιστορία. Ίσως αξίζει τον κόπο να προβληματιστούμε.