Σήμερα γράφω το 100στό ποστ σ' αυτό το μπλογκ.
Όταν ξεκίνησα, πριν ένα χρόνο, ήταν διαφορετικά. Ήμασταν λιγότεροι. Ψαχνόμασταν. Πολύ λίγοι γνωριζόμασταν μεταξύ μας. Μόνον οι μπλόγκερς με ονοματεπώνυμο. Τους άλλους, τους ανώνυμους, τους τύλιγε σκοτεινό μυστήριο. Ρίχναμε μπουκάλι στη θάλασσα με ρίγος και συγκίνηση και αράζαμε στην οθόνη περιμένοντας. Τώρα οι άγνωστοι είναι λιγότεροι. Το σκοτάδι είναι λιγότερο σκοτεινό. Ξεθόλωσε. Με τους γνωστούς έχουμε πιεί καφέδες, κρασιά και μπίρες. Τα λέμε γενικώς. Πηγαίνουμε όλοι μαζί σε εκδηλώσεις για τα μπλογκς. Γρήγορη αλλαγή τοπίου. Όπως γρήγορα συμβαίνουν όλα ένα γύρω. Τα μπλογκς τα ίδια άλλαξαν.
Παίζουμε μουσικές και βιντεάκια. Κάνουμε ψηφοφορίες. Βάζουμε διαφημισούλες. Προτάθηκαν και βραβεία μπλόγκερς να θεσμοθετηθούν για βιβλία λογοτεχνίας. Μάχημοι δημοσιογράφοι ήρθαν κοντά μας. Γίναν μπλόγκερς. Εφημερίδες απέκτησαν δικά τους μπλογκς. Ακούμε συνεντεύξεις, σε λίγο θα γίνονται συνέδρια. Τέλεια. Τσακωμοί και φιλίες. Αγάπες και έχθρες. Σχέσεις που εναλλάσσονται. Μια κοινωνία σε διαρκή οργασμό εθισμένη στην ηλεκτρονική δόση της ημέρας. Ή καλύτερα της νύχτας.
Τη νύχτα γίνεται το πιο καλό παιχνίδι παρέα μ' ένα ποτό και με ό,τι άλλο γουστάρει ο καθένας. Το πρόσχημα τις πιο πολλές φορές είναι τα βιβλία. Άλλοτε οι απόψεις επί παντός επιστητού. Πίσω απ' αυτά βράζει η ίδια μοναξιά, η ίδια αδηφαγία μη μείνει κανείς ουραγός και χάσει το τρένο. Στα σχόλια παίζεται ωστόσο το παιχνίδι της αλήθειας.
Έλεγα πέρσυ ότι ανοίγω αυτό το μπλογκ για να γράφω στον αέρα και στο φως. Και θα το κλείσω αν δεν αντέξω. Πώς μου είχε φανεί τότε σαν κάτι μυστηριακό και λίγο πρωτοποριακό και λίγο ιδιαίτερο και λίγο μαγικό και λίγο υπέροχο και λίγο σαν όλοι μαζί μια παρέα... Το παραμύθισμα πρέπει να το ζητά ο οργανισμός σου. Και να μην του αντιστέκεσαι.
Τώρα, μετά το 100στό ποστ δεν είναι τίποτα απ' όλα αυτά που ήταν. Είναι απλώς αυτό που είναι στην πραγματικότητα. Ένα μέσον επικοινωνίας με κάποιους που στην πορεία έγιναν φίλοι σου. Και κάτι ακόμα. Ένα μέσον να ενημερώνεσαι στα γρήγορα για μερικά πραγματάκια. Και κάτι ακόμα. Μια μικρή κλειδαρότρυπα για να κάνεις ματάκι στα λόγια των άλλων χωρίς να σε βλέπουν. Απλά πράγματα. Της καθημερινής ζωής δηλαδή. Δεν τρελαινόμαστε πια. Ναι, κάποιους τους χώνουν μέσα γιατί τα χώνουν εκεί που δεν πρέπει. Ε, καλά αυτά συμβαίνουν μακριά από μας. Εδώ τη βρίσκουμε εν γαλήνη πλην κάποιων εξαιρέσεων.
Οι θεωρητικές αναλύσεις του φαινομένου δίνουν και παίρνουν. Μοιάζουν παιδαριώδεις και συγχρόνως σα να πάσχουν από υπερτροφία. Αλλιώς το ζεις όταν είσαι μέσα κι αλλιώς φαντάζει απ' έξω το κόλπο. Αλλά έχει και τη σημασία του, ε; Να κατορθώσει επιτέλους κάποιος, λέει, να ανήκει. Κυρίες και κύριοι, είμαι μπλόγκερ! Από δω, δεν μπορεί κανείς να με πετάξει έξω. Αυτός ο χώρος στο σύμπαν μου-ανή-κει.
Ευχαριστώ φίλοι μου για τη συντροφιά σας στα 100 ποστ αυτού του μπλογκ.
Δεν ξέρω ακόμη ποια θα είναι η συνέχεια. Σίγουρα όμως δεν θα είναι αυτό που ήταν.
Wednesday, May 30, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
35 comments:
Λεια,να τα χιλιασεις.
Με πρόλαβε ο Καιρός αλλά χαλάλι!
Να τα χιλιάσεις και μετά εδώ θα είμαστε να βάλουμε μεγαλύτερους στόχους! :)
ευχομαι να γινουν σε αριθμο τα posts σας... να γινουν οσα εσεις επιθυμειτε...
και σωστα τα λετε...
και λιγο πιο σκληρα ειναι τα πραγματα, αλλα...
ας το αφησουμε για καποια αλλη φορα...
Μάτια υγρά και μάτια πεινασμένα για την ομορφιά
πάντα καλά κρυμμένα μέσα σας βαθιά ήταν όσα ζητούσατε για μένα.
αφιερωμένο
(κάπως έτσι δεν γνωριστήκαμε, φίλη?)
εύχομαι στα ποστ που θα μιλούν για τα επόμενα βιβλία σου
γιατί (και) γι' αυτό έχει νόημα το μπλογκ...
Ας χιλιάσουν τα πόστ και ας γίνουν 100 τα βιβλία!
Λεία,
συμφωνώ με αυτά που λες. Είμαι πιο καινούρια αλλά ήδη έχω αλλάξει στον τρόπο που βλέπω τα blogs. Γιατί όλο αυτό το φαινόμενο εξελίσσεται μαζί μας, όσο αλλάζουμε εμείς άλλο τόσο αλλάζει κι αυτό.
Όμως ξέρεις τι δεν θέλω να μου συμβεί; (κι αυτό έχω πείσει τον εαυτό μου ότι δεν θέλω να μου συμβεί γενικά με τους ανθρώπους.) Να χάσω την πίστη μου στην ομορφιά που έχουν οι άνθρωποι. Όση ασχήμια και να υπάρχει, εγώ σε τελική ανάλυση την ομορφιά κυνηγάω, αυτήν θέλω να παρατηρώ κι αυτήν να προκαλώ να βγαίνει...
Έτσι κι εδώ. Ήρθα γιατί το κεφάλι μου ένιωθα πως θα σκάσει από όσα μηρύκαζα. Τελικά νιώθω πως βρίσκω ομορφιά και παρέες. Αυτό δεν θα μου το πάρει κανείς, είναι υπόσχεση στον εαυτό μου!
Οι αναλύσεις, οι οριοθετήσεις, οι παρεισφρήσεις διαφόρων συμφερόντων και λοιπών "ύποπτων" στοιχείων έχουν έρθει -πώς θα μπορούσε να συμβαίνει το αντίθετο; Προσωπικά γελάω ειρωνικά σε όλα αυτά. Το ίδιο το φαινόμενο εξελίσσεται πιο γρήγορα και πιο απρόβλεπτα από αυτά που το κυκλώνουν... Ας περιμένουμε χωρίς να οδηγούμαστε σε βιαστικά συμπεράσματα. Με το να είμαστε εδώ ο εαυτός μας, αυτή είναι η ηχηρότερη παρουσία! (κρίση αισιοδοξίας σήμερα, εμφανές ε;)
Σε φιλώ Λεία μου κι εύχομαι μετά από άλλα 100 κείμενά σου να είμαστε εδώ (καλά, εντάξει, να έχουμε βρεθεί και κάπου αλλού!) και τα πράγματα να έχουν πάει και καλά!
(Πάντως εγώ ήρθα απόψε με μια κρυφή ελπίδα ότι θα είχες συνεχίσει την ιστορία σου... :) )
Α, ναι, κι εγώ αναμένω τη συνέχεια της ιστορίας με ενδιαφέρον κατα πως λέει και η Industrial Daisies.
Όχι επειδή το κλίμα είναι γιορτινό να ξεχνιόμαστε! :)
Καλό ξημέρωμα!
Τα εκατοστήσατε, λοιπόν! Τα χίλια είναι, πλέον, πολύ λίγα! Να ευχηθώ να το κρατήσεις για όσο σου δίνει χαρά. Μόνο έτσι αξίζει, ναι?
Καλημέρα.
Έτσι είναι πάντα. Τα πρώτα εκατό πόστ είναι δύσκολα....
Να τα χιλιάσεις... αλλά να γράψεις κι άλλο ένα μετά, έτσι για να μην ξεχνάμε και την καταγωγή μας...
Φιλάκια
:Ο)
Σχετικά με την κινητοποίηση της Παρασκευής για την Αμαλία, σας ενημερώνουμε ότι:
α) Την Παρασκευή 1η Ιουνίου, όλοι οι bloggers θα ανεβάσουμε ένα post με τον κοινό τίτλο "Για την Αμαλία".
β) Το τελικό κείμενο που θα αποσταλλεί με e-mail σε υπουργεία, αρμόδιους φορείς, κλπ έχει ήδη αναρτηθεί και όποιος θέλει μπορεί να το αντιγράψει και να το δημοσιεύσει (όχι πρίν την Παρασκευή). Επίσης θα βρείτε λίστες με links, μεταφρασμένα κείμενα και δελτία τύπου.
γ) Έχει ανοίξει ένα προσωρινό blog για την τελική φάση του συντονισμού της όλης προσπάθειας, με τίτλο Για την Αμαλία. Όσοι θέλετε να συνεισφέρετε ώστε να δικαιωθεί κάποτε ο αγώνας της Αμαλίας, μπορείτε να ενημερωθείτε από εκεί για όλες τις λεπτομέρειες της συλλογικής αυτής δράσης. Δηλώστε συμμετοχή για να γίνετε contributors και ενημερώστε όσους μπορείτε.
Σας ευχαριστούμε.
Tι γίνεται, πάτε... πακέτο με τον Μαμαλούκα; Τα εκατό συμπλήρωσε κι αυτός!
Να σου ευχηθώ για χίλια; Λίγα θα'ναι... Γι' αυτό σου λέω να 'ναι όσα βαστάει η ψυχή σου (και το... στομάχι σου ώρες ώρες, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία...)
:)
Να τα κάνεις 2000 τα ποστ, αλλά και τα βιβλία σου!
Αυτοί είμαστε: Μια μπλογκοκοινωνία σε διαρκή οργασμό.
ωραια το θετεις Λεια το πραγμα. Καλα να εισαι να γραφεις οσο γουσταρεις, για οτι γουσταρεις!
Ευχαριστώ τον kairos, τον 2σχ2, την Βασιλική για τις ευχές και φυσικά αντέυχομαι.
ioeu
Σ' ευχαριστώ καλέ μου φίλε για όλα. Και για το ότι η γραφή σου είναι σάρκινη και έχει αίμα και γι' αυτό αγγίζει τα βαθιά. Να μη ξεχνιόμαστε.
αθεόφοβος
Χίλια ευχαριστώ.
industrialdaisies
Σ' ευχαριστώ κοριτσάκι. Δεν πρέπει ποτέ να χάσουμε την πίστη μας σ' αυτή την ομορφιά. Αλλά και κάτι ακόμα. Που το έμαθα γράφοντας και αγαπώντας τους ήρωες που δημιουργώ. Έτσι κι αλλιώς ο άνθρωπος είναι ωραίος στο βάθος ακόμη κι αν είναι "κακός". Θα συναντηθούμε κάποια μέρα, σίγουρα. όσο για την ιστορία θα τη συνεχίσω σίγουρα. Δεν αφήνω ποτέ κάτι στη μέση. Εκτός κι αν... βαρεθώ.
2σχ2
Προσεχώς στην οθόνη σας. Φιλάκια.
composition doll
Κουκλίτσα σ' ευχαριστώ πολύ. Τα λέμε. Στην πορεία βρίσκουμε τι αξίζει και τι όχι.
simon says
Και σε σένα έυχομαι να είσαι πάντα καλά και περνάς όμορφα με ή χωρίς ποστάκια.
Χρήστο μου σ' ευχαριστώ. Και σε σένα καλή επιτυχία στο νέο σου βιβλίο.
Λεία μου, τι όμορφα που τα είπες όλα, ιδίως τις δύο τελευταίες προτάσεις. Έχεις απόλυτο δίκιο. Χαίρομαι που αυτοί οι δρόμοι οι διαδικτυακοί στάθηκαν το μέσο να σε γνωρίσω και φυσικά να απολαύσω και τη βαθιά ανθρώπινη γραφή σου. Αυτό είναι κέρδος για μένα, όλα τα άλλα τα αξιώνει ή τα απαξιώνει ο χρόνος. Να είμαστε καλά να σε διαβάζουμε και να σε βλέπουμε από κοντά έτσι με το κέφι σου και την ιδιαίτερη ματιά σου...
σπύρος σεραφείμ
Καλώς όρισες από Μόναχο και σ' ευχαριστώ. Ή είσαι ακόμη εκεί;
nuwanda
Καλώς τον. Σ' ευχαριστώ και σου εύχομαο και σένα να μας γράφεις τόσο καλά πάντα όσο κάνεις μέχρι στιγμής. Με γειά και οι συνεντεύξεις σου. Φιλάκια στο νουβαντάκι σου.
Ξεκάθαρη ματιά και άποψη για τα μπλογκ. Οπως ξεκάθαρα και με ορθή άποψη ήταν και τα...99 που προηγήθηκαν. Οπως και τα απείρως περισσότερα που θα ακολουθήσουν. Με τις ευχές μου.
reader's diggest
Σ' ευχαριστώ. Νομίζω από το ίδιο ... πάσχουν και τα δικά σου ποστ.
Καλώς τηνα κι ας άργησα, πάντα βραδυφλεγής! Να σου εύχομαι να τα χιλιάσεις (μόνο? τι λέω, και βάλε) και να σου λέω πως σ' αγαπώ πολύ. Φιλί καλό, θα σβήσουμε κεράκι λέμε με μπύρες, άλεφ συνέορτο με τη Λεία κι ευτυχισμένο (και κουρασμένο γι' αυτό και άργησε κάπως στη γιορτή) Και Καλό Μήνα, έναν υπέροχο Ιούνιο να έχουμε, κι απ' τον Ιούλιο, πρώτα ο Θεός, γειτόνισσα, λέμε.
alef
Καλύτερα αργά παρά ποτέ. Και ο Ιούλιος δίπλα μας είναι. Εύχομαι όλα καλά και σε σένα άλεφ κεκμηκός.
1000 να γίνουν και βάλε...
"Κυρίες και κύριοι είμαι μπλόγκερ!"
Μόνο; Είσαι και τόσα άλλα, Λεία μου!
Το "να τα χιλιάσεις" είναι λίγα!
Να είσαι καλά και να γράφεις παντού και πάντα!
Φιλιά πολλά!
γύρισα, Λεία μου!
Αντώνης
Καλώς όρισες. Και σ' ευχαριστώ πολύ.
elpida
Σ' ευχαριστώ καλή μου. Η φράση από το ποστ που διάλεξες είχε ίσως μια πιο γενική έννοια. Δεν την απεθύνω προσωπικά αλλά μάλλον θεωρώ ότι μπορεί να ειπωθεί από τον καθένα μπλόγκερ. Δεν συμφωνείς; Σε φιλώ.
σπύρος σεραφείμ
Γύρισες μοναχός; Λέγε εντυπώσεις.
Συμφωνώ Λεία μου, αλλά το να είσαι μπλόγγερ δεν είναι και κάτι σπουδαίο, μπροστά στα άλλα σου ταλέντα και επιτυχίες που έχεις.Αυτό ήθελα να τονίσω.
Φιλιά πολλά και πάντα επιτυχίες!
Post a Comment